Kiedy martwy seryjny morderca wraca na scenę, aby zaprezentować swoją autobiografię podczas publicznego czytania, komedia nie jest dokładnie tym, co nas czeka. Ale czego byśmy chcieli od nowej opery/sztuki o mordercy kobiet, na orkiestrę grającą na instrumentach z epoki, dwa soprany i jednego aktora?

Oczekiwania zmieniają się całkowicie, kiedy dowiadujemy się, że John Malkovich zagra rolę Jacka, przedstawiającego swoje „Wyznania seryjnego mordercy”. Teraz możemy oczekiwać nieoczekiwanego. To też sprawiło, że odważyłem się spróbować napisać libretto i dokończyłem je w ciągu kilku tygodni. Początek był prosty. W stand-up’owym stylu Jack przedstawia swoją książkę, którą ekstrawagancko nazwał „Piekielną komedią”. Dalej musiałem tylko wyobrazić sobie, co Jack kreowany przez Johna mógłby robić dalej. A to, co zrobił – czy to poszukiwanie prawdy? Kiedy sztuka była gotowa, reżyserowanie jej było czystą przyjemnością, zwłaszcza że dała Johnowi wiele przestrzeni do improwizacji – co oznacza ciągłe ulepszanie! John, pozostając idealnie wierny reżyserii, tekstowi i partnerom na scenie, na każdej próbie czy występie szukał nowych możliwości zaskoczenia siebie i nas. John Malkovich swoim występem osiąga ideał wszystkich sztuk dramatycznych: obecności chwili.