"Jedni zobaczą w głównej bohaterce spektaklu, Violi, morderczynię, inni osobę dotkniętą syndromem DDA (Dorosłe Dzieci Alkoholików), a jeszcze inni małą dziewczynkę, która nie może uwolnić się od swojego dzieciństwa. Każda z tych wersji jest prawdziwa i prawdopodobna – mówi Lena Frankiewicz, reżyserka "Wody w usta" Sandry Szwarc. – Po pierwszej lekturze tego tekstu byłam przekonana, że Viola swojego oprawcę „załatwiła” i cały ten potok słów, który się z niej wydobywa, wypowiadany jest przy okazji „odsiadki”. To jednak tylko jedna z możliwych interpretacji – dodaje.

Dramat, który jest luźno inspirowany "Wieczorem Trzech Króli" oraz "Królem Learem" Williama Szekspira, opowiada historię Violi i jej ucieczki z przemocowej rodziny. Bohaterka wskutek katastrofy zostaje wyrzucona na bezludną wyspę, gdzie próbuje poradzić sobie z traumą, wpadając przy tym w pułapkę mechanizmów iluzji i zaprzeczenia.