„Białe małżeństwo” – obscena czy asceza? – debata w ramach trzynastej edycji festiwalu Nowe Epifanie.

• 17 marca 2022 (czwartek), godz. 18.00
• goście: dr Anna R. Burzyńska i ks. dr hab. Andrzej Draguła
• prowadzenie: Maria Marszałek
• wstęp bezpłatny, liczba miejsc ograniczona
• wejściówki do odbioru w kasach Muzeum Pana Tadeusza

Punktem wyjścia do rozmowy jest list kardynała Stefana Wyszyńskiego do Tadeusza Różewicza prezentowany w Muzeum Pana Tadeusza. Prymas ubolewa, że poeta, zamiast wykorzystać swój talent w pożyteczny sposób, demoralizuje odbiorców: „Nie chcę oceniać. Ale powstaje pytanie, co daje społeczeństwu taka właśnie twórczość? Czy nie żal Panu czytelników, już nie mówię o widzach tego utworu, ich czasu i urażonych uczuć? Czy nie żal Pańskiego czasu na twórczość, która uraża tylu ludzi, poniewiera ich godność i odsłania bolesne stany, które mogą niekiedy być prawdą, ale mogą być też fantazją, dziwnie spotęgowaną na wąskim temacie?”.

Dzisiaj „Białe małżeństwo” nie gorszy, ale oburzenie na obrazę uczuć religijnych przez teatr w Polsce ma swoją tradycję i sezonowy rytm. Różewicz w listach pisał, że skoro wszyscy skupiają się na obsceniczności zamiast na dramaturgii, to coś musiało się nie udać w konstrukcji sztuki. Ale mleko się rozlało, a bilety na skandalizujące spektakle wyprzedawały się na pniu. Czy można kontekst „Białego małżeństwa” potraktować jako metaforę nieprzystawania do siebie instytucjonalnych dyskursów: kościelnego i teatralnego? A może zamiast przeciwstawiać moralizm demoralizacji, można mówić o skandalu, brutalnej erotyce, jako kenozie i poszukiwaniu Boga?

więcej informacji