"Zbrodnia i kara" F. Dostojewskiego stawia widzowi szereg tzw. odwiecznych pytań. Pytań, które decydują o ponadczasowej i uniwersalnej wymowie dzieła. Pytań o sens życia, istnienie Boga, alienację jednostki, konsekwencję własnych czynów. Czy cel może uświęcać środki? Czy w imię idei wolno zabijać? Do czego prowadzi odrzucenie „prawa naturalnego”?
Osią spektaklu „Zbrodnia i kara-RASKOLNIKOW” jest pojedynek sędziego śledczego z człowiekiem, który rzucił wyzwanie moralności i systemowi norm społeczno-prawnych. Jaka jest cena takiego „przekroczenia”? Czy można uwolnić się od wyrzutów sumienia?
A z drugiej strony, czy sędzia ma prawo w imię dążenia do prawdy doprowadzić podejrzanego do całkowitego rozkładu psychicznego?
Spektakl dotyka najgłębszych prawd o człowieku. Jego najskrytszych pragnień, okrutnych i dzikich postępków wypływających z nędzy moralnej, pustki duchowej i trudnej do zrozumienia dwoistości natury ludzkiej.