Matryca jako główna bohaterka projektu IV RP Snów, jest analogicznym tworem do sztucznej inteligencji, do której ludzkość próbuje się przybliżyć, stosując klasyczne narzędzia programowania wrażliwości i emotywności. Mówi do nas szyfrem, wewnętrznym krajobrazem i transformacją. Modeluje, dekomponuje, manipuluje i przepływa przez ciało, a wszystkie jej transformacje zapisuje w kodzie ruchowym choreograf Wojciech Grudziński, starając się uchwycić jej zmienną i nieustannie transformującą naturę. Zdołała przeniknąć do naszej świadomości i się z nią skomunikować. Jako organiczny twór, do którego nadal nie ma dostępu technologiczne oko, pozostaje najbardziej intymnym doświadczeniem w kulturze algorytmów. Odrzuca wszelkie logiczne treści. Wymyka się. Dawid Żakowski, reżyser spektaklu, w oparciu o zebrany w trakcie matryc śnienia społecznego materiał, nadał spektaklowi nowy wymiar, któremu wtóruje sferyczna partytura skomponowana przez Katarzynę Piszek aka Kasai.