Nauka chodzenia w reżyserii Pawła Miśkiewicza to spektakl-wędrówka przez dramaty, prozę i poezję Tadeusza Różewicza. Reżyser zbudował spektakl z szeregu scen, często urwanych, niedokończonych, pozornie wyrwanych z kontekstu. W spektaklu aktorzy nie są przypisani do postaci. Przyjmują coraz to nowe wcielenia, krążą w przestrzeni metafor, spostrzeżeń i intuicji Poety. Przewodnikiem po życiu i twórczości Różewicza jest on sam, swobodnie krążący pomiędzy fragmentami utworów i wspomnień. Z niezwykle barwnego widowiska wyłania się obraz Poety, który po latach twórczej aktywności zamilkł – bo, jak sam pisał: „poeta poważnie myślący musi zamilknąć” – i przyglądał się światu już tylko z pewnego oddalenia. Chodził po parkach, górach, polanach we Wrocławiu, Konstancinie, Karpaczu, czasem, z właściwym sobie wdziękiem „śmiesznego staruszka” bezlitośnie kpił z naszego codziennego uwikłania w życie, z fałszywych aspiracji i autorytetów, degradacji sztuki... Sam dał świadectwo życia godne swego dzieła, ale zawsze uciekał ze wznoszonych mu przez innych pomników. Spektakl zrealizowany jest w formie przypominającej pracę nad telewizyjnym reportażem.