Katka Kotecka, od 2009 roku wykonuje piosenkę autorską, choć sporo tekstów i melodii powstało znacznie wcześniej. Śpiewa/pisze zarówno po polsku, jak i po angielsku - raczej na smutno, ale zawsze z serca. Pisze o sobie: "Piosenki są dla mnie fotografiami ciągłego szukania odpowiedzi, oswajania rzeczywistości, mojego mikro-chaosu. Fotografiami ruchu. Poruszonymi, niekiedy prześwietlonymi obrazkami chwil, pozamykanymi w słowach, w ramki dźwięków." Od kilku lat regularnie koncertuje w Polsce (ale także za granicą, m.in.: Praga, Wilno, Lwów, Budapeszt, Ostrava, Brno). Jest laureatką ogólnopolskich festiwali, m.in. Najlepszy Wykonawca BAZUNA (2017); GRAND PRIX podczas Biłgorajskich Spotkań z Piosenką Autorską i Poezją Śpiewaną (2014), II miejsce podczas festiwalu "Wieczorne nastroje" (2014), II miejsce OFPA "Wschody" w Lublinie (2015), II miejsce OSPA w Radzyniu Podlaskim (2015).

Fanpage: https://www.facebook.com/czKatka/ Muzyka: Air: https://link.do/GZUdl Kukurydziane pole: https://link.do/35srX O oddychaniu: https://link.do/kiZTt

Wstęp: 15 zł

Przykładowe recenzje:

“Na scenie dziewczę, które zza gitary wygląda jak ja zza kontrabasu. Gadamy dalej, stare wyjadacze, piwożłopy, cyniczni malkontenci. Ale długo się nie da. Dźwięczny głos wdziera się w rozmowę i rwie ją. Przykrywa. Nie jesteśmy przyzwyczajeni do takich tonów, do takiego transu, do tej dziewczyny, która zdobywa przestrzeń w sposób, który udał się zaledwie kilku wykonawcom na tej scenie. I to na przestrzeni dobrych kilku lat. Jak to możliwe... Czy pachnące alternatywnym rockiem melodie i surowe partie gitary są tego przyczyną? A może teksty, wibrujące, pełne napięcia, ciemne i samotne, zranione światem nad ranem? Może głos, który zaskakuje siłą i dźwięcznością? Czy wreszcie sama ona, niemal zagubiona w otoczeniu, wtulona w łódź podwodną swego akustyka, a jednak oparta na sobie, na dźwięku, który z niej wynika, będąc wyraźnie częścią całej tej chwili, całego tego miejsca?” (Tomasz Drachal)

„Śpiewa bardzo emocjonalnie, z głębią przeżywania, prawdziwie i pięknie, rozumiejąc o czym śpiewa, i starając się o zrozumienie słuchaczy… i to zrozumienie uzyskuje, a właściwie zdobywa. Właśnie między słowami, miedzy znaczeniami, podarowuje Katka słuchaczom cząstkę swej wrażliwości, delikatności, i co równie ważne – muzykalności…, co może być choćby dowodem na to, że każdy może śpiewać, ale nie każdy – tak pięknie! “ (Andrzej Rejman)