Wilno odnalezione po latach

Nowy tom poezji Gabriela Leonarda Kamińskiego proponuje interesujący wariant polskiej liryki postpamięciowej przepracowującej traumę wojennych zsyłek w głąb państwa sowieckiego oraz powojennego wysiedlenia z Kresów. Książkę tworzą fotografie rodzinne, dawne pocztówki z Wilna i Wileńszczyzny, a przede wszystkim zapisy familijnych wspomnień, które przetwarza świadomość piszącego syna i wnuka wychodźców. Okazuje się przy tym, że podstawowym medium, osobami wokół których krąży pamięć familijna są kobiety, empatycznie stale przywoływane w poetyckich rozmowach matka, ciotki i babcie. Tym właśnie, najmocniej doświadczanym w czasie wojny i wysiedleń kobietom szczególnie dowierza spisujący swe postpamięciowe widma poeta.

Prowadzenie dr. Paweł Bernacki