Lata 1940–1955 to najbardziej burzliwy okres w historii ossolińskiego zbioru starych druków. Podczas wojny, w 1940 roku nowe władze radzieckie wprowadziły pierwsze zmiany w zbiorach Ossolineum. W 1944, decyzją niemieckich już urzędników, rozpoczęto ewakuację najcenniejszych starych druków w głąb Generalnego Gubernatorstwa. Nie chcąc dopuścić do całkowitego rozgrabienia zbiorów, tajny polski dyrektor Ossolineum, Mieczysław Gębarowicz, wysyła potajemnie stare druki na Wawel. Gdy w 1945 roku ustalono nowe granice Polski, do aktualnej siedziby Ossolineum we Wrocławiu zaczęły spływać tysiące rozproszonych podczas wojny starych druków. Historia powojennych wpływów, pochodzących m.in. z dawnych bibliotek rodowych Lubomirskich, Branickich i Tarnowskich czy biblioteki klasztoru cystersów w Krzeszowie, pełna jest niesamowitych wątków. Na kształt obecnej kolekcji starych druków wpłynęła wielka historia. W ossolińskich książkach odbijają się światy, których już nie ma, pokazując, że dzieje księgozbiorów bywają nie mniej ciekawe niż historie ludzi. Zapraszamy na kolejny wykład z cyklu "Z ossolińskiej kolekcji. Tajemnice i odkrycia".