Tematem kolejnej oracji Bogusława Bednarka będą „Krzyżacy”. Dwie powieści napisane w 2 poł. XIX wieku przez tytanów polskiej literatury historycznej: Kraszewskiego oraz Sienkiewicza.

Niespotykana wszechstronność uzdolnień Józefa Ignacego Kraszewskiego skierowała go nie tylko ku literaturze (był bowiem pisarzem, publicystą, historykiem, tłumaczem, wydawcą, krytykiem literackim, dziennikarzem i poetą), ale również ku sztukom plastycznym jako malarza i grafika oraz muzyce, gdyż bywał też wirtuozem i kompozytorem. Poza tym kolekcjonował dzieła sztuki, podróżował po Europie i aktywnie udzielał się na niwie oświatowej, społecznej, politycznej i gospodarczej..Pierwodruk jego powieści „Krzyżacy 1410” ukazywał się w odcinkach na łamach warszawskiego tygodnika ilustrowanego „Kłosy” w roku 1874. Impulsem do napisania powieści stało się zjednoczenie Niemiec w 1871 roku, po burzliwej, wygranej wojnie z Francją. Kraszewski bardzo dobrze wiedział jakim zagrożeniem stała się dla Europy II Rzesza i dawał temu wyraz w ostrych, rzeczowych uwagach na temat militaryzacji Prus, imiennie atakując Bismarcka w dosadnych sformułowaniach. Nie szczędził ostrzeżeń o grożącym innym narodom niebezpieczeństwie. Narastający z latami lęk pisarza wzbudzała konfrontacja świata germańskiego ze słowiańszczyzną.Jego „Krzyżacy” ukazują odwieczną prawdę o polskim narodzie: w obliczu zagrożenia, zjednoczony dokonuje cudów, aby potem spocząć na laurach i wszystko stracić.

Powieść Henryka Sienkiewicza drukował warszawski „Tygodnik Ilustrowany”, w odcinkach, od 1897 do 1900 roku. Pierwszy polski laureat literackiej Nagrody Nobla z 1905 r. był przede wszystkim powieściopisarzem, ale Sienkiewicz zajmował się także dziennikarstwem, publicystyką i dużo podróżował. Działalność oświatowa i społeczna też nie były mu obce, co jest wspólnym rysem obu autorów. Do napisania "Krzyżaków" skłoniły Henryka Sienkiewicza nasilenie germanizacji w zaborze pruskim pod hasłem Drang nach Osten i wzrost potęgi cesarstwa niemieckiego zagrażającego przyszłości Europy i jej kultury. Działalność Zakonu krzyżackiego z jego rozwijającą się na oczach polskich władców ekspansją i potęgą pisarz utożsamił z polityką „żelaznego kanclerza”, określaną mianem Kulturkampf. W opisie victorii grunwaldzkiej 1410 r. przedstawił optymistyczną wizję obrony przed zagrożeniem Polski ze strony Niemiec. Jak wiadomo Sienkiewicz pisał Krzyżaków,,ku pokrzepieniu serc", dlatego obraz bitwy pod Grunwaldem sławił jako wielkie zwycięstwo, a chwalebny moment w historii Polski sugestywnie wykreował do rozmiarów całkowitego zwycięstwa nad Zakonem. Sukces powieści Sienkiewicza wskazuje, że lepiej odbierana jest narracja daleka od rzeczywistości, ale zgodna z życzeniami, niż ta obiektywna, ku przestrodze. W podobieństwa i różnice w traktowaniu tematu Krzyżaków przez obu wybitnych pisarzy, ze znawstwem, swadą i humorem wprowadzi słuchaczy niezastąpiony Bogusław Bednarek, zaś przesyconą dramatyzmem oprawę muzyczną zapewni młoda wiolonczelistka Olga Hołownia, która zinterpretuje II suitę wiolonczelową Jana Sebastiana Bacha (d-moll, BWV 1008).

BOGUSŁAW BEDNAREK to żywa legenda Wrocławia. Jest wykładowcą uniwersyteckim, autorem dzieła „Epos europejski" i rozlicznych tekstów ze skłonnością do kuriozów jak: "Literackie obrazy tortur", "O profanacji ludzkich zwłok i grobów", "Przyczynek do sympozjologii", O szkodliwości "Kaczki-dziwaczki", "Węże, kolubryny, bazyliszki, kartany", "Dziwne biblioteki, księgi i książki". Stylowy wizerunek jegomościa w kapeluszu, w prochowcu, z cygaretką - ciepło kojarzy się też bywalcom wszelkich spotkań literackich. Sławę zawdzięcza przede wszystkim znakomitemu programowi telewizyjnemu z lat 90 „Labirynty Kultury", którego jest współtwórcą i głównym aktorem.

OLGA HOŁOWNIA jest utalentowaną studentką III roku Wydziału Instrumentalnego Akademii Muzycznej we Wrocławiu w klasie wiolonczeli Marcina Misiaka. Wielokrotnie brała udział w projektach muzycznych na festiwalach we Francji, Szwecji, Holandii, Czechach, Niemczech i Polsce. Zajmuje się nie tylko interpretacją dzieł klasycznych, ale również opracowuje transkrypcje wiolonczelowe utworów muzyki rockowej i współczesnej. Występuje jako solistka oraz w składzie zespołów kameralnych i orkiestrach. Wybitna wrażliwość młodej artystki i piękne brzmienie francuskiego instrumentu predestynują do wykonawstwa muzyki barokowej.