Różnorodność Syberii

„Różnorodność Syberii” to tytuł wystawy Agnieszki Kaniewskiej, Michaliny Wojaczek i Gianluki Olcesego w Instytucie Grotowskiego. Wernisaż 9 czerwca.

Syberia. „Największe więzienie świata”, „kraina wiecznego mrozu” – to hasła, które najczęściej kojarzą się nam z tą bezkresną przestrzenią. Z przestrzenią, która kryje w sobie niesamowitą różnorodność. To tu w jednym miejscu splata się historia z niezwykłością przyrody. To tu współczesne szklane domy, dostojne drapacze chmur dają cień ozdobionym kunsztowną snycerką drewnianym domom sprzed stuleci. To tu historia zsyłki splata się z dobrowolnym przesiedleniem chłopów w XIX wieku w poszukiwaniu szczęścia. Syberia to przede wszystkim mozaika: historii, odkryć geograficznych, szamańskich wierzeń, które współistnieją z miejscowym prawosławiem.

„Różnorodność Syberii” to fragment opowieści o Syberii, zaledwie skrawek tego, co kryje w sobie ta kraina. To podróż po syberyjskich bezdrożach w poszukiwaniu polskich śladów, oddanie się szamańskiej modlitwie w Buriacji podczas Święta Otwarcia Niebios, spotkanie ze staroobrzędowcami, oglądanie syberyjskich miast i prowincji z otwartymi oczami. Bo Syberia to kraina, którą się chłonie, przyjmuje taką, jaką jest. Przede wszystkim Syberia to kraina dobrych ludzi, i dlatego „Różnorodność Syberii” to także opowieść o ludziach.

Podczas wystawy w Instytucie Grotowskiego zobaczymy prace trzech fotografów związanych z Uniwersytetem Wrocławskim.

Agnieszka Kaniewska jest politologiem, rosjoznawcą, doktorantka Wydziałów Historycznych Uniwersytetu Wrocławskiego i Tomskiego Państwowego Uniwersytetu w Rosji. Zajmuje się zagadnieniem obecności Polaków na Syberii w XIX i XX wieku. Od sierpnia 2014 roku mieszka za Uralem, w samym sercu Rosji.

Gianluca Olcese jest od 2013 roku przewodniczącym Stowarzyszenia Dante Alighieri we Wrocławiu. Ukończył studia na Uniwersytecie w Genui w roku 2007. Od 2008 roku wykładowca na Uniwersytecie Wrocławskim, a w latach 2008–2011 roku także na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od 2009 roku doktorant na studiach filologicznych pod wspólnym patronatem Szkoły Kultury Klasycznej i Współczesnej na Uniwersytecie w Genui i Instytutu Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych Uniwersytetu Wrocławskiego. Tematem jego badań jest kult Jana Baptysty we Włoszech i Polsce. W 2011 roku zwycięzca drugiej edycji konkursu Interstudent w kategorii studiów doktoranckich na najlepszego studenta zagranicznego w Polsce.

Michalina Wojaczek obroniła doktorat prowadzony na zasadzie cotutelle pomiędzy Wydziałem Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego a Scuola di Dottorato di Società, Culture e Territorio na Uniwersytecie w Genui. Jest stypendystką Włoskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, zrealizowała liczne staże badawcze we Włoszech, m.in. w Laboratorio Etno-Antropologico w miejscowości Rocca Grimalda we Włoszech. We wrześniu 2013 roku otrzymała stypendium przyznane przez Istituto Regionale di Studi Europei del Friuli-Venezia Giulia przeznaczone na realizację stażu dla osób promujących kulturę Włoch i język włoski. Jest założycielką wrocławskiego oddziału Stowarzyszenia Dante Alighieri działającego od roku 2013. Pełni w nim także funkcję lektora i egzaminatora języka włoskiego. Autorka publikacji poświęconych przemianom społecznym we współczesnych Włoszech, a także kierunkom współczesnej włoskiej polityki zagranicznej.

Wystawa w Instytucie Grotowskiego (CaféTHEA, Przejście Żelaźnicze 4) będzie czynna od poniedziałku do piątku w godz. 10.00-16.00 – do 7 lipca. Wernisaż połączony z prelekcją zaplanowano na 9 czerwca (godz. 20.00). Wstęp jest wolny.

Organizatorami wystawy są Società Dante Alighieri di Wrocław, CaféTHEA, Instytut im. Jerzego Grotowskiego oraz Uniwersytet Wrocławski.