To moja druga płyta. Pierwsza – „Garderoba męska” była złożona z piosenek-aktorskich kostiumów, śpiewałem je w imieniu wyimaginowanych osób, grałem, udawałem inne osobowości. „Wrażliwość na olśnienie w normie” złożona jest utworów, które śpiewam w swoim imieniu. To opowieść o czterdziestoparolatku żyjącym w wielkim mieście. Celowo nie piszę, że o mnie, bo pewnie nie tylko o mnie. W końcu w podobnych okolicznościach przeżywamy podobne zdarzenia. Chcę opowiedzieć o tym, że doświadczenie życiowe niekoniecznie musi stępić w nas wrażliwość. Wręcz przeciwnie, może pomóc w głębszym przeżywaniu i ekscytowaniu się światem. Ta płyta to muzyczne spotkanie trzech artystów. Mimo całej surowości męskiej natury lubię mówić, że jesteśmy wrażliwymi artystami. Zagraliśmy wyłącznie na akustycznych instrumentach, aby szczerość tekstów opakować w prawdziwe, naturalne dźwięki. Naszym naturalnym środowiskiem jest teatr. Grając te piosenki w teatrze nie tworzymy złudzenia odmiennej rzeczywistości, raczej opisujemy prawdziwy świat, czasem bolesny, czasem radosny, wciąż niezmiennie ekscytujący. Konrad Imiela „Rewelacyjne aranżacje sprawiały, że chwilami zapominałem, iż na scenie gra tylko trzech ludzi, bo słyszałem wielką orkiestrę.”  „Po bisie wszyscy zerwaliśmy się z siedzeń, żeby nagrodzić muzyków owacją na stojąco. Dawno z taką żarliwością nie klaskałem.” „Konrad Imiela, Adam Skrzypek i Piotr Dziubek – tworzą hipnotyzującą muzykę i porywający performans.” Mirosław Kocur, teatralny.pl