Pracownię JEMS Architekci założyli pod koniec 1988 roku trzej architekci: Olgierd Jagiełło, Maciej Miłobędzki i Jerzy Szczepanik-Dzikowski oraz Wojciech Zych – ekonomista. W ciągu blisko trzech dekad istnienia biura do grona wspólników i partnerów dołączyli architekci: Marcin Sadowski, Paweł Majkusiak, Andrzej Sidorowicz i Marek Moskal.

Fundamentem organizacji pracy kilkudziesięcioosobowego zespołu stała się formuła biuro – warsztat, miejsce rozmów i poszukiwań, wymiany idei i poglądów, otwartej dyskusji i debaty.

„Najwięcej satysfakcji sprawiają nam projekty, które powstały jako spójne, całościowe wyobrażenia – zostały najpierw opowiedziane i przedyskutowane, opisane w kategorii sekwencji przestrzeni, struktur, poszukiwań unikalnej właściwej i przyjaznej dla odbiorcy atmosfery, stosowanych materiałów, faktur, świateł i nastrojów, a dopiero później narysowane i zbudowane” – deklarują JEMS-i mocno akcentując wagę wstępnego etapu pracy nad projektem.

Odczytywanie kultury, historii, tradycji, kontekstu miejsca i potrzeb człowieka jest dla nich warunkiem i podstawą pracy twórczej. Podobnie jak precyzyjne definiowanie zadań projektowych i odkrywanie ich specyfiki.

Celem JEMS-ów nie jest architektura epatująca formą. Ważne są natomiast uniwersalne komponenty: porządek, tektonika, proporcje i reguły budowy formy, naturalne możliwości materiałów, światło i upływający czas.

Na wystawie zatytułowanej "JEMS Architekci. (Re)kolekcje" zobaczymy – w makietach, zdjęciach, rysunkach i artefaktach – cztery znakomite obiekty zrealizowane w ostatnich latach, tj. poddaną rewitalizacji Halę Koszyki w Warszawie wraz z zespołem obiektów biurowych (2016), Międzynarodowe Centrum Kongresowe w Katowicach (laureata wielu prestiżowych nagród, m.in. Nagrody Architektonicznej Polityki 2016 – Grand Prix, Nagrody Roku 2015 SARP), zmodernizowany i rozbudowany gmach ASP w Warszawie przy Wybrzeżu Kościuszkowskim (2014) oraz nowy gmach Biblioteki Raczyńskich w Poznaniu (2013). Towarzyszy im dziesięć ważnych dla pracowni – choć niezrealizowanych – projektów. Wybrane z zasobnego archiwum materiały prezentowane na wrocławskiej wystawie tworzą różnorodną i bogatą mozaikę – egzemplifikację credo architektów, ich postawy wobec miejskiego krajobrazu i zastanej historycznej formy.