#

LIMBOSKI czyli Michał Augustyniak przyzwyczaił wszystkich, że co roku zaskakuje świeżymi pomysłami. W krótkim przeglądzie twórczości trudno nie wspomnieć o całej masie sukcesów. Wędrując do samych początków czyli płyty "Cafe Brumba" z knajpowymi balladami, odkrywamy niezapomniany przez wielu utwór "Piosenka dla mężatki". Nagły zwrot w stronę estetyki lo-fi i bluesowa w "Tribute to Georgie Buck", (swoją drogą nominowany do Fryderyków 2012) to kolejne interesujące zagranie LIMBOSKIEGO. W międzyczasie olśniewający występ w znanym programie telewizyjnym z nie do końca "telewizyjną piosenką" - "Czarny Otello" - i kolejny, piękny sukces.
Co to za styl?
Najlepszy, bo autorski. Oscyluje gdzieś między Lao Che, Raz Dwa Trzy, Maleńczukiem, cos z Dyjaka tez się znajdzie. Kapitalne teksty, wpadająca w ucho muzyka i... genialny głos robią swoje. Sam Michał jest bardzo ciekawą osobowością, postacią którą trudno dookreślić, a przez to fascynującą.