Album Rodzinny jako dzieło estradowe ma swoją niezwykłą historię. Zanim stał się wysokoartystycznym popisem założycieli Lubelskiej Federacji Bardów był najpierw poematem autorstwa Michała Bronisława Jagiełły. Poematem opublikowanym jeszcze w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia, w podziemnym piśmie Puls. Rzecz opowiada losy zwykłych ludzi z okolic Wilna, których zaskoczyła wojna. Ten los to: uchodźstwo, czystka etniczna, i zorganizowane przesiedlenia z państwa do państwa. Autor zastosował perspektywę rejestrowaną w oczach czteroletniej dziewczynki i nawet czcionka (a la kaligraficzna) oddawała naiwność tej dziecięcej narracji. Podkreślono przez to kontrastem tragedię będącą udziałem bohaterów. Następnie  Marek Andrzejewski, Igor Jaszczuk i Jan Kondrak z LFB skomponowali do poematu muzykę. Z takiej materii i dzięki tym ludziom, powstało przedstawienie Teatru Grupa Chwilowa, zainspirowane i wyreżyserowane przez Krzysztofa Borowca. Legendarnego twórcę teatralnego(zdobywcę First French w Edynburgu). Rzecz grana jako spektakl teatralny (od roku 1997 aż do śmierci reżysera w roku 2014) miało incydentalną realizację koncertową na Famie w Świnoujściu, w roku 2002, pod kierownictwem muzycznym Zbigniewa Łapińskiego. Realizację na tyle skuteczną, że niemal połowę koncertu retransmitowała TVP. Na gruncie piosenki literackiej status przeboju zyskała sobie też jedna pieśń z tego przedstawienia( pieśń o cukrach i ciastach), opublikowana przez LFB na płycie pt. Tygiel Nieco wcześniej dyrektor Teatru Polskiego Radia, Janusz Kukuła, zaproponował zarejestrowanie u siebie w teatrze „ścieżki dźwiękowej” spektaklu. Motywem była ochrona zjawiska przed zapomnieniem. Któregoś dnia roku pańskiego 1997 tej rejestracji dokonano. Gitarę maestrycznie obsługiwał aranżer, sam Vidas Svagżdys. Kręgiem stanęli śpiewacy: Marek Andrzejewski, Igor Jaszczuk i Jan Kondrak i tak powstał zapis archiwalny. Dziś tematyka poematu nabiera intensywności znaczenia. Wykonanie z TPR jest na tyle uniwersalne brzmieniowo, że wciąż nadaje się do powszechnego odbioru. Nawet bardziej teraz niż kiedyś. A dzieło samo w sobie jest czymś absolutnie niezwykłym i nie mającym godnego odniesienia na polskim rynku muzycznym.