Aktorka teatralna i filmowa, laureatka wielu prestiżowych nagród, m.in. Nagrody im. Z.Cybulskiego, dwóch Złotych Kaczek, dwóch Lwów Gdańskich itp. Po ukończeniu w 1976 Warszawskiej Szkoły Teatralnej rozpoczęła swoją karierę w Teatrze na Woli, pod dyrekcją Tadeusza Łomnickiego, gdzie grała znaczące role klasyczne i współczesne. Na ekranie debiutowała w filmie Andrzeja Wajdy „Człowiek z marmuru". Stworzyła interesujące kreacje aktorskie w wielu filmach wybitnych reżyserów polskich: Barbary Sass (m.in. Bez miłości, Debiutantka, Krzyk, Historia niemoralna) Filipa Bajona, Piotra Szulkina, Juliusza Machulskiego. Jest laureatką Festiwali Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu i Toruniu, gdzie w kolejnych latach 1977, 1978, 1979 zdobywała nagrody za swoje autorskie monodramy: „Tabu" wg Jacka Bocheńskiego, „Żmija" wg opowiadania Aleksego Tołstoja, „Utracona cześć Katarzyny Blum" wg Heinricha Bölla.

W „Żmii", którą prezentowała ponad 4 tysiące razy, aktorka opowiada historię młodej dziewczyny uwikłanej w sieć dziejowych zdarzeń rosyjskiej rewolucji z pierwszej połowy XX wieku;

„(...) Żmija" - trzy i pół tysiąca odsłon wciąż tej samej samotności. Trzy i pół tysiąca powtórek spowiedzi z życia nie do końca lichego, bo jednak z małą nadzieją gdzieś na dnie. Ponad dwadzieścia lat grania opowieści o kobiecie, której marzenia nie wytrzymały zewsząd napierającej obojętności świata. Tak, ponad dwadzieścia lat opowiadania o jakości wiecznej, o czekaniu na ciepło, po czym siedem lat przerwy - i dziś znów to samo. Więc może w siedmiu latach ciszy, gdy Stalińska "Żmiję" zawiesiła na kołku - stara opowieść kolebała się w Stalińskiej tak samo intensywnie, jak w latach grania? Może aktorstwo naprawdę wielkie polega na takich głębokich ciągłościach (...)?".
Paweł Głowacki, Dziennik Polski, 29 lipca 2006

Dorota Stalińska „jest absolutną rekordzistką, od ponad 30 lat przedstawia „Żmiję" wedle Aleksego Tołstoja - w roku 2006 było już tych przedstawień 3,5 tys., ale od tamtej pory aktorka przestała liczyć, choć każdego roku przybywa po kilkadziesiąt wykonań. Gdyby więc ktoś pokusił się o sporządzenie listy jednoosobowych przebojów teatralnych, „Żmija" znalazłaby się na pierwszym miejscu, co więcej - a warto to podkreślić - spektakl przez te lata wcale nie „rozsypał się", przeciwnie, urósł, wzmocnił"
Tomasz Miłkowski „Przegląd", 28 kwietnia, 2010