Stanisław Srokowski, pisarz - poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, publicysta. Urodzony w rodzinie chłopskiej, Hnilcze, k. Podhajec, woj. Tarnopol. W 1945 roku wypędzony z Kresów, osiedlił się wraz z rodzicami w Mieszkowicach (Plan 16), woj. Szczecin. Szkoła Podstawowa - Mieszkowice, Liceum Ogólnokształcące -Dębno Lub., przez rok (1955-56) - nauczyciel w wiejskiej szkole, w Zielinie. W 1960 r. ukończył Wyższą Szkołę Pedagogiczną w Opolu. Praca - Technikum Elektroenergetyczne w Legnicy (1960- 68). Po wydarzeniach marcowych 1968 r. z powodów politycznych zmuszony do opuszczenia szkoły. W latach 1968-1969 pracownik Klubu Seniora we Wrocławiu. W latach 1970-1981 dziennikarz tygodnika "Wiadomości". Przez pewien czas red. naczelny "Kultury Dolnośląskiej". Po stanie wojennym wyrzucony z pracy. Blisko dwa lata bezrobotny. W okresie 1983-89 na wygnaniu w Zagłębiu Miedziowym w Lubinie. W tym czasie prowadzi działalność opozycyjną w "Solidarności Walczącej". W latach 1990-1993 wykładowca Uniwersytetu Wrocławskiego. 1993-94 bezrobotny. Od 1995 red. naczelny unikalnego czasopisma edukacyjno-twórczego dla dzieci i młodzieży "Nowe Twarze" (wcześniejszy tytuł: "Gazeta Dzieci"). Przez wiele lat należał do Związku Literatów Polskich oraz ZAIKS-u. Po rozwiązaniu ZLP po stanie wojennym nie uczestniczy w życiu organizacyjnym związków literackich. Należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. Brał udział w wielu działaniach na rzecz odnowy moralnej, społecznej i politycznej kraju. Założyciel "Solidarności" w redakcji "Wiadomości", doradca Z.W. NSZZ "Solidarność" R.I. we Wrocławiu. Współorganizator Związków Twórczych i Stowarzyszeń Naukowych we Wrocławiu. Przewodniczący klubu "Odrodzenie". Współtwórca stowarzyszenia kulturalnego polsko-ukraińskiej współpracy: "Biały ptak". Twórca i pierwszy prezes Towarzystwa Polsko-Greckiego we Wrocławiu. Współzałożyciel Instytutu Wincentego Witosa. Debiutował jako poeta i prozaik w 1958 roku w Opolu.