Kuba Płużek Solo & Trio

51. JAZZ NAD ODRĄ 2015

Kuba Płużek: – p
Dawid Fortuna – dr 
Max Mucha – db
Marek Pospieszalski – ts

Kuba Płużek

jest artystą młodym, piekielnie zdolnym i – paradoksalnie – niezwykle doświadczonym. W ocenie wielu jazzmanów i fanów jazzu to jeden z bardziej utalentowanych i twórczych instrumentalistów na polskiej scenie muzycznej. Potwierdzeniem jego silnej pozycji, jest na pewno współpraca z takimi znakomitościami, jak chociażby Janusz Muniak, Zbigniew Namysłowski, Nigel Kennedy.

Mając zaledwie 26 lat, Płużek dał się poznać, jako genialny kompozytor i improwizator. Jego twórczość charakteryzuje wielka muzyczna wyobraźnia, idealne panowanie nad instrumentem i piorunująca siła wyrazu. To wszystko sprawia, że jego debiut First Album wrocławskiej wytwórni V-Records, po prostu musiał okazać się sukcesem. Laureat licznych konkursów: Jazzu nad Odrą, Standardów Jazzowych w Siedlcach, Jazz Juniors w Krakowie, Złotej Tarki i wyróżnienia w Montreux Piano Competitio.

A wcześniej…Chodził do szkoły podstawowej, ogniska muzycznego, w gimnazjum i liceum (Państwa Ogólnokształcąca Szkoła Muzyczna II stopnia im. Fryderyka Chopina w Krakowie), grał na klarnecie, ale go… sprzedał. Nie otrzymał dyplomu szkoły średniej ponieważ nauczyciele obrazili się na niego. Na pytanie: „Co nam pan powie o preludiach Chopina?” odpowiedział: „Co tu dużo mówić, wystarczy posłuchać.”

Studia w Katowicach na Wydziale Jazzu (fortepian i perkusja) zakończył przed czasem z powodu nie zaliczenia filozofii i tego typu przedmiotów.

Najnowszy solowy album Kuby: Eleven Songs, to jedenaście piosenek lub – gdyby ktoś nie lubił tego słowa – jedenaście utworów, w których najważniejsza jest melodia. Latem 2014 roku w czasie dwudniowej sesji w studiu RecPublica w Lubrzy na wspaniale brzmiącym fortepianie Fazioli Kuba Płużek nagrał blisko godzinę muzyki: starsze i nowsze standardy, melodie filmowe i własne kompozycje. To wyraz jego fascynacji, świadectwo koncertowych doświadczeń zdobywanych u boku wspaniałych polskich jazzmanów, miłości do tradycji i… braku lęku przed przekraczaniem muzycznych barier.