Książę śniący w lochu w podziemiach pałacu, wysłannik obcego mocarstwa, król, który zaryzykował i przegrał oraz dwór: tłum bezwładny ale i bezwzględny... Grają o tron. W 1635 roku Pedro Calderon de la Barca opisał ich losy. Twierdził, że to zdarzyło się w Polsce...

"Wiele lat temu reżyserowałem dla telewizji spektakl według opowieści Ijona Tichego, bohatera opowiadań Stanisława Lema - wspomina reżyser, Lech Raczak. - W nim również chodziło o to, że światy, które wymyślamy, mogą być bardziej fascynujące od światów, które istnieją realistycznie, że w zasadzie każdy z nas może ubiegać się o pozycję kreatora własnego świata. W przypadku Calderona chodzi o spojrzenie z drugiej strony: jak to jest – być ofiarą wykreowanego świata i wybić się na niepodległość, innych podporządkować sobie. Ten splot wydaje mi się – po pierwsze – nierozwiązywalny, co w teatrze już samo przez się jest interesujące, a, po drugie – frapujący dla mnie osobiście".

Pedro Calderon de la Barca ŻYCIE JEST SNEM

[La vida es sueño]

imitacja: Jarosław Marek Rymkiewicz

reżyseria: Lech Raczak

scenografia: Bohdan Cieślak

kostiumy: Beata Wodecka

muzyka: Paweł Paluch

ruch sceniczny Maćko Prusak

obsada:

Segismundo, następca tronu – Krzysztof Zych

Basilio, król Polski – Maciej Tomaszewski

Clotaldo, szef straży – Krzysztof Kuliński

Rosaura, dziewczyna – Anna Kieca

Clarín, błazen – Krzysztof Boczkowski

Estrella I, infantka – Aleksandra Dytko / Katarzyna Baraniecka [gościnnie]

Estrella II, infantka – Jolanta Solarz

Astolfo, książę Moskwy – Tadeusz Ratuszniak

Zaufana Basilia – Renata Kościelniak

Poseído / Powstaniec I – Dariusz Maj [gościnnie]

Strażnik I / Służący godny / Żołnierz – Piotr Bondyra

Strażnik II / Służący uległy / Powstaniec III – Michał Szwed

Przyboczny Astolfa / Powstaniec II – Maciej Kowalczyk

Śniąca / Duch królowej – Irena Rybicka

czas: 105 minut [bez przerwy]

więcej: http://www.wteatrw.pl/index.php/przedstawienia/zycie-jest-snem#zdjęcia