Joanna Bonder, „Paruzja” Tekst Jacek Żebrowski:

Umierający ludzie w zimnym szpitalu, zatłoczone metro, ruchliwy pasaż handlowy, wierni modlący się w kościele, spotkanie z rodziną – oto jak według wrocławskiej artystki Joanny Bonder wygląda Dzień Pański. Drugie przyjście Chrystusa zwiastowane jest jako wielki dzień w religiach chrześcijańskich. Tu widzimy jednak modela ucharakteryzowanego na Jezusa jako przeciętnego, niczym nie wyróżniającego się z tłumu młodego człowieka. Czy rzeczywiście końcu świata i ponownemu przyjściu będzie towarzyszyła generalna zagłada? Czy może tak jak w wierszu Czesława Miłosza: "A którzy czekali błyskawic i gromów/Są zawiedzeni./A którzy czekali znaków i archanielskich trąb/Nie wierzą, że staje się już./(...)Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem/Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie/Powiada przewiązując pomidory:/Innego końca świata nie będzie"?

Greckie słowo παρουσία (parousia) oznacza przybycie władcy, panującego, oficjała, aby rozwiązać kłopotliwą sytuację. 'Parousia' to dosłownie 'przybycie', 'przyjazd'. W polskich tłumaczeniach Biblii używa się słowa 'przyjście'. W pracy Bonder nie ma apokaliptycznych wizji – Chrystus przychodzi cicho jako milczący świadek ludzkiego bólu, ale też jako obserwator codziennego życia. Jednocześnie jako realny, stojący w tłumie ludzi młodzieniec, i jako postać spoza innego świata: ignorowany, niezauważany.

W filmie Wima Wendersa "Niebo nad Berlinem" świat czarno-biały, to świat przezroczysty widziany oczyma aniołów, którzy mogą przenikać ludzkie myśli i dusze. Świat w kolorze jest światem realnych, prawdziwych ludzi. Joanna Bonder odwraca ten zabieg: to Chrystus jest postacią żywą, a przestrzeń w której się porusza jest monochromatyczna, niema i bezosobowa.

Mój opis: W swojej realizacji pt. „Paruzja” próbuję odejść od estetyki patosu towarzyszącej wielu przedstawieniom tego tematu, zbyt dosłownie odnoszącym się do symboliki dnia pańskiego zawartej Biblii. W „Eschatologii biblijnej nowego testamentu” o. Augustyna Jankowskiego, czytamy: „Paruzja miewa w Piśmie św. także znaczenie zupełnie świeckiego przybycia i obecności tj. Jdt 10,18;2 Mch 8, 12, 21; 2 Kor 7,6; 10,10; Flp 1, 26; 2, 12.”. Jeżeli chodzi o badania współczesnych teologów to podają oni, że „już” i „jeszcze nie” – paruzja ma miejsce, stąd też moja decyzja o wieku modela – już dorosły jednak jeszcze nie w wieku chrystusowym. Przedstawiając moment, który „ma się stać” i nie był wcześniej historycznie odnotowany, naturalnie więc przedstawiam go tu i teraz. W mojej pracy jedynym elementem demaskującym i historycznym jest symboliczna korona cierniowa, niejako uwidaczniająca się jedynie dzięki zabiegowi „zrobienia” zdjęcia. Jakby sam noszący nie czuł jej ciężaru, nie różnił się niczym od pozostałych postaci. Taki zabieg formalny może mieć swoje uzasadnienie w momentach współcześnie towarzyszących objawieniom. Osobą „grającą” Jezusa uczyniłam swojego brata Krzysztofa, wśród wielu powodów do najważniejszych wliczam znaczenie jego imienia z greckiego Christophoros co znaczy „ten, który niesie Chrystusa”.

Bio: Joanna Bonder urodzona 1987 r. we Wrocławiu, absolwentka kierunku Sztuka Mediów na Wydziale Grafiki i Sztuki Mediów wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Eugeniusza Gepperta. W 2012 roku otrzymała Stypendium artystyczne Prezydenta Wrocławia oraz Stypendium Rektora dla najlepszych studentów. Swoje projekty realizuje przez budowę obrazów multimedialnych i fotograficznych, łącząc techniki tradycyjne z nowymi mediami. Autorka często sięga do rozwiązań konceptualnych, jej prace mają charakter uniwersalny jednocześnie niosą ładunek osobistych przeżyć i odniesień.

Wernisaż odbędzie się 14 sierpmia 2014 o godz. 18.00