MICHAŁ PUSZCZYŃSKI

Na wystawie we Wrocławiu zostaną zaprezentowane prace powstałe w Polsce, Korei i Francji w latach 2001 –2003. Podczas wernisażu bedzie można obejrzeć film dokumentujący proces wypalania ceramiki w piecu Tongkama, nastepnego dnia artysta bedzie przez cały dzień pracował na żywo w galerii prezentujac zainteresowanym techniki, którymi się posługuje tworząc swoje prace. Po wystawie we Wrocławiu prace bedą prezentowane w 2004 roku w Częstochowie, Szwajcarii, Francji, Belgii. Prace Michała Puszczyńskiego a także informacje na temat techniki jaką się posługuje wypalając ceramikę można znaleźć na stronie www.pottery.art.pl

Michał Puszczyński (1976) absolwent Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu Wydział Ceramiki i Szkła (1996-2001). Od 1999 roku zajmuje się tradycyjnymi,dalekowschodnimi metodami wypalania ceramiki drewnem od 2000 roku członek grupy artystów ceramików Naori Tongkama pracujący w Szwajcarii, Francji i Korei Południowej, trzykrotny stypendysta Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu miasta Częstochowy, laureat Nagrody Marszałka Województwa Śląskiego dla Młodych Twórców. W latach 1999-2003 udział w 11 wystawach zbiorowych (Polska, Francja,Korea) od 2003 pracuje jako asystent w Katedrze Ceramiki na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu.

O swojej pracy opowiada: 'Od 1999 zajmuję się tradycyjnymi metodami wypalania ceramiki drewnem. W swojej pracowni w Częstochowie wybudowałem piec Tongkama na wzór używanych w Korei pieców do wypalania ceramiki w wysokich temperaturach. Technika polega na opalaniu pieca drewnem przez kilka dni i nocy, aż do uzyskania bardzo wysokich temperatur (1300–1350 st. C), w których naczynia stają się twarde jak kamień, a na powierzchni pojawia się naturalne szkliwo powstałe w wyniku osiadania i topienia się popiołu drzewnego. Wypalanie ceramiki żywym ogniem do tak wysokich temperatur jest praktyką zupełnie nieznaną w Polsce. Piec, który zbudowałem i eksploatuję od 4 lat jest jedynym tego typu obiektem w kraju. Wypalanie drewnem jest bardzo pracochłonne, wymaga dużej koncentracji i wytrwałości osób, które pracują przy piecu, jednakże daje prawdziwe wyobrażenie o samej istocie ceramiki i możliwość pracy z ogniem w dokładnie ten sam sposób przez wieki czynili to garncarze. Najnowsze prace to odciski faktur drewnianych pni, których używam aby budować na nich formy naczyniowe lub czysto rzeźbiarskie, często ingerując w rysunek słojów i spękań drewna, ryjąc w nich geometryczne wzory kontrastujące z naturalną teksturą. Swoją ceramikę łącze z drewnem, metalem i kamieniem. To co robię opiera się na fascynacji procesem transformacji ziemi – gliny pod wpływem ognia w twardą a jednocześnie kruchą strukturę. Pracując z drewnem, ogniem i ziemią próbuję odnaleźć to, czym jest istota ceramiki, zrozumieć to co najlepiej opisuje sentencja przekazywana sobie przez garncarzy na Dalekim Wschodzie. Ceramika to ciągły proces przemiany. Zanim ziemia wystygła i stała się skałą, była częścią ognia (słońca). Przed milionami lat skała przemieniła się w glinę, a przez poznanie ognia ludzie nauczyli się zamieniać glinę z powrotem w skałę.' (Michał Puszczyński)