„The Woman Decomposed” – spektakl Gemy Galiany ze Studia Matejka

Kobieta w „The Woman Decomposed” rozpada się i odbudowuje, wciąż na nowo. Nie towarzyszą temu ani akceptacja, ani odrzucenie. Obserwuje siebie, jak przegląda się w lustrze własnej samotności. Kobieta w „The Woman Decomposed” rozpada się i odbudowuje, wciąż na nowo – dla przyjemności, bólu, rozczarowania, buntu, pytań, miłości i wolności. Kobieta w „The Woman Decomposed” jest czymś, a zarazem czymś innym. Jest tym, kim jesteśmy, tym, czym nie jesteśmy i tym, czym chcieliśmy być – wielością w jedności. Kobieta w „The Woman Decomposed” rozpada się, wciąż na nowo, usiłując odnaleźć swoje miejsce w świecie, miejsce, które jest zarazem miejscem nas wszystkich, przynajmniej częściowo, jako miejsce przynależne całej ludzkości. Kobieta w „The Woman Decomposed” jest mikrokosmosem świata, który się rozsypał, świata, który rozpękł się pod ciężarem własnej tragedii, tragedii samotności w tłumie, tragedii sprzeczności i niezadowolenia. Kobieta w „The Woman Decomposed” nie ucieka przed sobą, ale akceptuje własną tragedię i śmieje się z niej do utraty orientacji.

Samotność to przestrzeń wolności. Jestem widzem obserwującym świat, w którym mieszkam. Będąc częścią świata, zaprzeczam samej sobie. Tak jak wy, mieszczę w sobie tysiące dusz. Chcę je wyzwolić. Nie chcę mieć tylko jednej. Nie chcę stracić tych wszystkich dziwnych istot, które we mnie mieszkają. Wybieram samotność, bo wybieram wolność. Aby mówić o samotności, konieczne jest odosobnienie i wynikające z niego poczucie wolności.

Samotna w tłumie. Aktorka samotna wśród widzów. Nie mam nic do ukrycia. Odkrywam siebie i moje pytania przed tłumem widzów. Chcę ujawnić naszą wspólną samotność. Próbuję ją zaakceptować. Gema Galiana

Spektakl inspirowany „Księgą niepokoju Bernarda Soaresa, pomocnika księgowego w Lizbonie” Fernanda Pessoi i „Wilkiem stepowym” Hermana Hesse.

„Świat wyobraźni i rzeczywistość przenikają się. Marzenia i gra stapiają się w jedno. Moim jedynym światem był świat mojej wyobraźni. Nigdy nie przeżyłem romansów tak rzeczywistych, tak pełnych życia i wrzenia krwi, jak te, które miałem z postaciami, które sam stworzyłem”. Fernando Pessoa

AUTORKA/AKTORKA: Gema Galiana REŻYSERIA: Matej Matejka DRAMATURGIA: Anthony Nikolchev SCENOGRAFIA: La Mujer Tranvia WSPÓŁPRACA MUZYCZNA: Ditte Berkeley, Daniel Han Czas trwania: 60’