Maciej Garbowski – kontrabas
Anders Jormin – kontrabas
Lena Willemark – śpiew
Andrzej Bauer – wiolonczela
Dominik Wania – fortepian
Cezary Duchnowski – komputer
Sambor Dudziński – śpiew, instrumenty dęte, perkusjonalia

Ideą projektu jest przełożenie koncepcji kompozytorskich Witolda Lutosławskiego na język szeroko rozumianej improwizacji. Bazę stanowią tu jego kameralne utwory patrona Filharmonii Wrocławskiej: Koncert wiolonczelowy, Wariacja Sacherowska, Mi-Parti, Grave, Bukoliki. Niespotykany jest dobór instrumentów – dwa kontrabasy, wiolonczela, fortepian oraz dwa niezależne głosy solowe to unikalna konfiguracja. Sfera wokalna jest równorzędna z fortepianami, wiolonczelą oraz obydwoma kontrabasami. Pojawiające się momentami partie oparte na tekstach szwedzkiego noblisty z dziedziny poezji – Tomasa Tranströmera (nawiązanie do Pięciu pieśni do słów Kazimiery Iłłakowiczówny) są momentami recytowane w trzech językach naraz, co ma stanowić nawiązanie do trzech grup instrumentalnych w orkiestrze smyczkowej: I i II skrzypiec oraz altówek.