Pan Henio jest elektrykiem i analfabetą, mającym ponadto problemy z alkoholem. Po spowodowaniu groźnej awarii zostaje wyrzucony z Pafawagu, ale jako „fachowiec” znajduje pracę w powstającym właśnie we Wrocławiu teatrze. Szybko orientuje się, że miejsce do którego trafił jest co najmniej dziwne: dyrektor teatru nawet nocą kryje oczy za ciemnymi okularami i ma dłonie o sześciu palcach. Aktorzy, zamiast grać, biczują się mokrymi ręcznikami, zawodzą dziwne pieśni, odtwarzają pogańskie rytuały i biegają półnadzy. Pan Henio opowiada o tym wszystkim wiekowemu księdzu podczas spowiedzi. Ten dokonuje wizji lokalnej i – jako były egzorcysta – nie ma żadnych wątpliwości: w samym sercu miasta, na wrocławskim Rynku, pod fałszywym szyldem Teatru Laboratorium działa sekta czcicieli Szatana. Przedstawienie jest kolejnym etapem poszukiwań artystycznych w sferze nowoczesnych technologii multimedialnych. Teatr Ad Spectatores, po realizacji kilku głośnych nowatorskich spektakli, otwiera nowy cykl „Wrocławskie morze opowieści” i tym razem łączy siły z Fundacją Nowej Sztuki ART:FU (rozpoczynającą cykl „multi.mentalia”). Teatr Ad Spectatores balansuje na krawędzi między głębią klasycznego języka teatralnego a otchłanią, jaką otwierają nowe technologie i media. Najtrudniejszy jest taki sposób połączenia obu tych ogromnych przestrzeni, który nie deprecjonuje i nie zubaża żadnej z nich, nie pozwala, aby multimedialne fajerwerki dominowały, lecz sprawia, że zostaną one wykorzystane i harmonijnie wchłonięte w tkankę spektaklu.. Zachowanie tej równowagi jest niełatwe, z uwagi na ogromne różnice recepcji dzisiejszych widzów i naturalne różnice konsystencji tkanek budujących starsze i młodsze formy przekazu.