„Rena Mirecka – Teatr Człowieczy”

Wystawa fotografii Macieja Stwińskiego

Maciej Stawiński pisze o swoich fotografiach, powstałych w latach 1980-2010: _ _

Cykl prac „Rena Mirecka - Teatr Człowieczy" prezentuje wybrane fragmenty dokumentu fotograficznego, w ktorym staram się badać proces tworczości i tworczej osobowości artystki poprzez spojny portret w działaniu, od czasow teatralnych, poprzez okres parateatru, aż do najnowszych poszukiwań, wykraczających poza teatr.

Serdecznie zapraszamy na wernisaż w piątek 7 października o godz. 18.00.

Rena Mirecka urodziła się w roku 1934 we Francji. Jest absolwentką wydziału aktorskiego PWST w Krakowie (1957). Wychowanica Haliny Gallowej. Od 1959 roku występowała w Teatrze 13 Rzędow i Teatrze Laboratorium Jerzego Grotowskiego w Opolu, a następnie we Wrocławiu aż do rozwiązania Teatru w roku 1984, stając się jego ikoną, filarem i najważniejszą przedstawicielką. Do jej sukcesow zaliczyć należy wyraziste kreacje stworzone m.in. w Dziadach (1961), Kordianie (1962), Akropolis według Wyspiańskiego (1962), Księciu Niezłomnym (1965), legendarnej Apocalypsis cum figuris (1969; na zmianę z Elizabeth Albahaką). Mirecka pełniła także obowiązki asystentki reżysera, była mistrzynią i nauczycielką plastyki ruchu, brała udział w wielu warsztatach i projektach odnoszących się na rożne sposoby do rzemiosła aktorskiego i do sztuki scenicznej. W 1990 roku zamieszkała na Sardynii gdzie wraz z grupą przyjacioł założyła International Centre of Work Prema Sayi. Na podstawie doświadczeń z Teatru Laboratorium prowadzi warsztaty parateatralne i spotkania. Wspołpracuje z Instytutem Jerzego Grotowskiego. W 2006 roku otrzymała nagrodę Golden Graal.

Jak pisze Marek Śnieciński o fotografiach artysty: (...) Tworzone przez niego obrazy nie są zatem typowymi portretami aktorki zrealizowanymi w trakcie jej profesjonalnych działań, choć - patrząc na nie z innej perspektywy - całość realizacji wrocławskiego fotografa przynosi nam pewien szczegolny „portret" postawy artystycznej i życiowej Reny Mireckiej. Nie ma tu portretowego pozowania, wystawiania się na pokaz. Fotografie te są z jednej strony rzetelnym dokumentem pewnych rozgrywających się wydarzeń, z drugiej zaś strony są zapisem reagowania fotografa na swoisty rytm dokonujących się w jego obecności (i z jego udziałem) parateatralnych rytuałow. Stawiński jest uczestnikiem, jest w środku, a rownocześnie nie chce, by jego obecność zmieniała i naznaczała to, co się dzieje. Otoczony przez ludzi, zanurzony we wszystko, co się rozgrywa, nie narzuca się ze swoją obecnością. Jest przezroczysty. W jego fotografiach manifestuje się to specyficznym połdystansem.

Maciej Stawiński - urodzony w 1953 r. w Białymstoku. W latach 1974-1981 kształcił swoją wrażliwość tworczą pod kierunkiem Jerzego Grotowskiego, Reny Mireckiej i Ryszarda Cieślaka, a umiejętności zawodowe pod okiem wybitnych operatorow i znanych reżyserow filmowych jako dźwiękowiec (do 1980) i fotosista na planie filmowym (1980-1989). Od 1988 jest członkiem ZPAF. W roku 1993 założył agencję fotograficzną Media Foto, zajmującą się fotografią dokumentalną i użytkową. W roku 1998 uzyskał kwalifikacje dydaktyczne. Tworczość w dziedzinie fotografii od 1979, działalność dydaktyczna od 1996 w SLSP ALA, PPSF PHO-BOS (od 1998). Od 2004 prowadzi autorską pracownię w ASPP ABRYS we Wrocławiu. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

bilety:

2 zł, ulgowe 1 zł / w poniedziałki wstęp bezpłatny