Bożena Keff

• reżyseria, opracowanie tekstu i opracowanie muzyczne JAN KLATA
• scenografia i reżyseria światła JUSTYNA ŁAGOWSKA
• kostiumy JUSTYNA ŁAGOWSKA i MATEUSZ STĘPNIAK
• choreografia MAĆKO PRUSAK
• fonosfera MAGDALENA ŚNIADECKA

OBSADA

• PAULINA CHAPKO
• DOMINIKA FIGURSKA / KATARZYNA STRĄCZEK
• ANNA ILCZUK
• KINGA PREIS
• HALINA RASIAKÓWNA
• WOJCIECH ZIEMIAŃSKI
• koordynator projektu HANNA FRANKOWSKA-JAKUBIEL
• asystent reżysera, inspicjent i sufler IWONA RÓLCZYŃSKA
• rekwizytor JACEK SZPINKO
• realizacja światła DARIUSZ BARTOŁD, KAZIMIERZ BLACHARSKI, MAREK MATYSIAK
• realizacja dźwięku MACIEJ KABATA

Adaptacja nominowanej do Nagrody Literackiej Nike 2009 książki dotyczącej ideału i konkretu, ideałów matki i córki oraz ich praktycznych realizacji, ideału ofiarnictwa oraz przetrwania, ukrytej bezwzględności tych, którzy byli ofiarami i przetrwali, a wreszcie konceptu przekraczającego zwykłą państwowość, czyli ideału ojczyzny, na którą, jak uczą tego dziewiętnastowieczne nacjonalizmy, składają się ziemia i krew. Utwór stawiający w narracyjnym centrum nie przedstawiciela bądź przedstawicielkę pokolenia, które przeżyło Holocaust, lecz ich już dorosłe dziecko.

Konstrukcję tekstu tworzą trzy wielkie figury: Matki (Matka Polka, Pramatka, Rodzicielka, Bogini, Natura), Historii (historia mężczyzn, historia Polski, historia cierpiących kobiet równolegle do historii walczących mężczyzn), Narracji ("Chodzi o to, żeby kobieta wreszcie siebie napisała: musi zacząć pisać o kobiecie i wprowadzić kobietę w świat pisma, z którego zostały wyparte z taką samą gwałtownością, jak z odczuwania swoich ciał: z tych samych powodów, tym samym prawem i w tym samym, śmiercionośnym celu. Kobieta musi sama, własnym wysiłkiem, wstąpić w tekst – jak w świat i w historię" – M. Janion, I. Filipiak, _ Zmagania z Matką i Ojczyzną _ ). Plan tekstu tworzony jest więc przez trzy rodzaje napięć: osobiste (między matka a córką), historyczne (między świadkami wydarzeń a pokoleniem powojennym) i społeczne (między obowiązującą narracją a narracją wykluczonych: kobieta- mężczyzna, dziecko-rodzic). Tak zbudowany tekst nie może być jednorodny gatunkowo ani stylistycznie. Autorka używa stylu wielkich tekstów przeszłości, na których zbudowane są nasza kultura i świadomość (na przykład tragedia grecka czy styl biblijny), i współczesnych tekstów kultury (na przykład _ Maus _ Arta Spiegelmana, Lara Croft, film Ridleya Scotta).

_ Utwór o Matce i Ojczyźnie _ przekracza granice formalne. Keff zestawia ze sobą gatunki, style, fragmenty poetyckie przeplata dialogowymi, wprowadza chór jak z antycznej tragedii, język potoczny miesza z literackim, cytuje, zapożycza. Tekst ma cechy opery, oratorium, poematu, nowoczesnego tekstu dla sceny. Gatunkowy kolaż jest celowy i precyzyjny. Trudność określenia formy, jej płynność jest odzwierciedleniem poszukiwań córki, która także nie jest ukonstytuowana, walczy o siebie albo raczej ciągle siebie przegrywa. Rozwiązując ten tekst-żywioł, nieuchronnie dochodzimy do pytania: kto w _ Utworze... _ jest matką, a kto córką?

(fragment ze wstępu do programu przedstawienia)

licencjodawca – Stowarzyszenie Autorów ZAiKS, Warszawa

Przedstawienie powstało przy wsparciu Gminy Wrocław.

560. premiera Teatru Polskiego we Wrocławiu

Premiera w Teatrze Polskim na Scenie na Świebodzkim 6 stycznia 2011

Czas trwania:

90 minut (bez przerwy)

Ceny biletów:

45 zł (norm.), 35 zł (ulg.)
Każdy bilet sprzedawany online jest droższy o 1,50 zł ze względu na koszty manipulacyjne.

**