WERNER SCHWAB

Zagłada ludu albo moja wątroba jest bez sensu jest tekstem wielowymiarowym. Z jednej strony jest to mocno autobiograficzna wypowiedź autora, z drugiej ponadczasowy wywód na temat kondycji człowieka i człowieczeństwa. Jest tu więc miejsce na wiarę, nieposkromione ludzkie instynkty i groteskę codziennej egzystencji. Akcja dramatu dzieje się w kamienicy, której właścicielką jest pani Grollfeuer - uosobienie absolutu. W jej domu mieszkają dwie rodziny. Uboga kobieta z niedorozwiniętym synem i nowobogacka rodzina Kovaciców. Przedstawienie stawia pytanie o granice między szaleństwem a normalnością. Jest próbą przyjrzenia się życiu rodzinnemu w jego różnych aspektach. Przyglądamy się więc trudnej relacji między matką a jej niedorozwiniętym synem z ambicjami artystycznymi. Obserwujemy życie rodzinne, w którym podstawowe wartości takie jak miłość i zrozumienie pozostają w sferze teorii. Pod płaszczykiem pozornej normalności skrywane są patologiczne zachowania. Bohaterowie tej sztuki są nieprzewidywalni, poważni, groźni, śmieszni, zwariowani, egoistyczni i każdemu wydaje się, że jest najważniejszy na świecie. Są nienormalni w swej normalności.