Elżbieta Wodała - Liściakowe Haute Couture

Pierwszy pokaz mody liściakowej

Elżbieta Wodała urodziła się i mieszka we Wrocławiu. Jest absolwentką Politechniki Wrocławskiej. Pracowała w centrum obliczeniowym, potem 20 lat w bankowości. Dzięki zachęcie i pomocy znanego plastyka i poety, tworcy „Sztuki Pogodnej" - Czesława Rodziewicza - już od pięciu lat tworzy prace plastyczne w technice kolażu roślinnego o nazwie "liściaki" tj. obrazy wyklejane z zasuszonych liści, płatkow kwiatow, traw i innych części roślin. Inspiracją do ich powstania jest zawsze forma użytego materiału: kształt, faktura i kolor. Liście i płatki kwiatow będące w zasuszonej postaci efektownym materiałem plastycznym dają bogate wrażenia estetyczne, stanowiąc intensywne pobudzenie wyobraźni. Liściaki tworzy bez przerwy, nocami przy muzyce, czerpiąc pomysły z przyrody, z rożnych kierunkow plastycznych, w tym najbardziej z secesji, a także z kostiumow teatralnych. Obiektem artystycznego zainteresowania Autorki stał się człowiek. W gestach, pozach, grymasach zaczarowana jest prawda o ludziach, o ich emocjach. Potrzeba przedstawiania ludzi jest - tak naprawdę - potrzebą obcowania z ludzmi, rozumienia ich i interpretowania. Dlatego postacie Elżbiety Wodały zawsze coś przeżywają i często są to emocje pozytywne, a nawet podszyte humorem. Przy tym najbardziej cieszy ją u ludzi ich wdzięczny ruch, co szczegolnie uwidacznia się w tańcu. W tańcu człowiek jest najpiękniejszy!!! Jak podkreślają odbiorcy liściaki Elżbiety Wodały pełne są ciepła i kobiecej delikatności oraz dbałości o detal. W ramach 16 - tej wystawy prac „ Liściakowe haute couture" (fr. wysokie krawiectwo, ubrania szyte na zamowienie, projektowane dla konkretnych postaci w pojedynczych egzemplarzach, często ekstrawaganckie) prezentowana jest kolekcja liściakowych postaci w fantazyjnych strojach. Wyrafinowane formy, bogactwo kolorow oraz fantazja zaprezentowanych strojow zdecydowanie przeczą opinii, że nie suknia zdobi człowieka. Zostały one wyklejone z dużych liści np. kapusty, sałaty fryzowanej, dzikiego wina lub innych liści „pomalowanych" w parkach i ogrodach przez jesień, a także „ utkane" z drobnych listkow i kwiatkow oraz pojedynczych płatkow, z pędow winorośli i pachnącego groszku oraz wijących się korzonkow, łodyg i gałązek, a potem „posypane" zasuszonymi owocami czarnego bzu, pestkami papryki i innymi dekoracyjnymi drobinkami danymi przez naturę... Autorka chciałaby, aby jej liściaki były przyjaciołmi dla odbiorcow. Tworca raz tworzy obraz, ale odbiorca „maluje „ go za każdym razem, kiedy na niego patrzy. Dlatego ogromnie cieszy ją, że jej kompozycje, a szczegolnie liściakowe postacie już stały się inspiracją do powstania kilkunastu wierszy, co budzi nadzieję na następne…

bilety:

wstęp wolny