Wystawa „Piramidiana” jest w pewnej mierze kontynuacją tego, czym Jerzy Olek zajmuje się od lat: naturą linii, a więc i geometrii jako takiej. Interesuje go szukanie nietypowego porządku oraz porządkująca gra z niespodziewanym przypadkiem. Jedną z lubianych przez niego form jest czworościan i piramida. W 2008 roku artysta miał w Poznaniu wystawę „Piramidalnie”. Pojedyncze obiekty, a także serie prac z tego cyklu pokazywał następnie w różnych kontekstach na innych wystawach. Legnicka „Piramidiana” stanowi kolejny etap tej podróży.

Twórczość Olka rozwija się wokół zagadnienia przestrzeni, której subiektywne wyobrażenia przedstawia rysunkiem, fotografią, lustrzanym odbiciem, grafiką lub komputerowym drukiem, tworząc rozbudowane struktury wizualne i instalacje. Poszukuje zjawiskowej przestrzenności w relacji do niejednoznacznej w swej istocie przestrzeni realnej. Zajmuje się przestrzenią wielorako rozumianą i wyobrażaną. Interesują go zagadnienia związane z widzeniem, jego ograniczeniami, ze złudzeniami optycznymi i technikami iluzjonistycznego obrazowania. W twórczości oscyluje pomiędzy idealizacją modelu a faktycznością jego kształtu, znajdując swoje miejsce między schematem a konkretem. Sztukę traktuje jako niekończący się proces, wyzwalany własnymi, nie do końca spełniającymi się doświadczeniami.

Od początku lat 90. realizuje swój autorski program Bezwymiar iluzji, na który składają się obrazy, rysunki, instalacje, fotografie, grafiki, projekcje, a także szereg tekstów teoretycznych. Koncentruje się wokół problematyki związanej z próbami uprzestrzennienia obrazu, wykroczenia poza dwuwymiarowość przedstawienia. Jego namysł dotyczy także widzialności rzeczy, możliwości i granic poznania. Twórca rozważając interesujące go zagadnienia posiłkuje się wiedzą z zakresu matematyki, geometrii nieeuklidesowej, psychofizjologii i kosmologii. W swoich komentarzach łączy ze sobą wątki filozofii zen ze spuścizną europejskiej awangardy. Publikuje, wystawia i podróżuje, rozwijając własną ideę dzięki nowym doświadczeniom. Stale współpracuje ze znanymi artystami i cenionymi przedstawicielami świata nauki. Pozwala mu to lokować podejmowane działania w szerokiej perspektywie.

Jerzy Olek (ur. 1943 w Sanoku) – artysta plastyk z tytułem profesorskim, krytyk i teoretyk sztuki zajmujący się fotografią i sztuką multimedialną. Był wykładowcą Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (Katedra Fotografii, Wydział Komunikacji Multimedialnej) i Gdańsku, a także Politechniki Wrocławskiej I Uniwersytetu Wrocławskiego. Obecnie wykłada w instytucie grafiki SWPS Uniwersytetu Humanistycznospołecznego we Wrocławiu. Specjalizuje się w psychofizjologii widzenia oraz nowych mediach. Animator ruchu fotografii ekspansywnej i medialnej (lata 70.) oraz fotografii elementarnej (lata 80.). Pomysłodawca i kurator wystaw w Polsce i za granicą. Jest autorem licznych publikacji w periodykach polskich i obcych. W domowej galerii „ef” w Starym Gierałtowie prezentuje kolekcję miniatur autorstwa artystów z wielu krajów. Od połowy lat 80. organizuje tam warsztaty pn. „Uczestnictwo we wspólnocie”. Jest autorem książek: Moja droga do bezwymiaru, Umożliwianie niemożliwemu, 7 od/za/słon iluzji i Zobaczyć idealne, czyli bezkresy kresek.

Na wernisaż zapraszamy 22 czerwca o godz.: 18:00.