koncentrator kultury wyciskamy 100% kultury z kultury - wyciskaj z nami!

INFORMACJA:

dla zakresu jest nie ma danych
dlatego przekierowano do zakresu BYŁO
dla zakresu jest nie ma danych
dlatego przekierowano do zakresu BYŁO
OK

Na naszych stronach internetowych stosujemy pliki cookies.

Korzystając z naszych serwisów internetowych bez zmiany ustawień przeglądarki
wyrażasz zgodę na stosowanie plików cookies zgodnie z  Polityką Prywatności.

» ROZUMIEM I AKCEPTUJĘ
TEATR AVATAROSSO Popiół i diamentCO JEST GRANE - PAŹDZIERNIK 2025 - nr 374
zmodyfikowano  10 lat temu  »  

Rzeźbiarska rodzina Klahrów – spojrzenie po latach - wykład Jacka Gernata

CO było GRANE - ARCHIWALNE TERMINY » » 16 026 wyświetleń od 7 kwietnia 2016
  • 29 kwietnia 2016, piątek
    » 17:00

Zapraszamy serdecznie na wykład Jacka Gernata pt. Rzeźbiarska rodzina Klahrów – spojrzenie po latach.

Jacek Gernat jest historykiem sztuki, doktorantem w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie również ukończył studia magisterskie (2011). Przygotowywana przez niego pod kierunkiem prof. dr. hab. Tadeusza J. Żuchowskiego dysertacja doktorska dotyczy działalności rzeźbiarskich rodzin Klahrów, Kutzerów i Thammów w XVIII-XX w. na obszarze Hrabstwa Kłodzkiego i przyległych doń terenów Śląska. Jego zainteresowania obejmują sztukę nowożytną, w tym zwłaszcza rzeźbę barokową oraz XIX-XX w. na Śląsku, rzeźbę współczesną, m.in. twórczość Władysława Hasiora, architekturę XX w.

W wykładzie omówiona zostanie rodzina Klahrów – dotąd pozbawiona monografii – jako zjawisko artystyczne charakterystyczne dla Kotliny Kłodzkiej i innych regionów Śląska w XVIII-XIX w. (od nowożytności po wiek XX w. znane są bowiem na tych terenach liczne kilkupokoleniowe „dynastie” artystyczne). W ramach wystąpienia autor w oparciu o swoje badania (również źródłowe) przedstawi sylwetki poszczególnych artystów z rodu Klahrów, którym od czasu wystawy i publikacji w 1992 i 1993 r. badacze poświęcili stosunkowo niewiele nowych opracowań. Podjęta zostanie próba nowego spojrzenia na twórczość Michaela Klahra Starszego oraz jego syna Michaela Ignatza, jak również ich wciąż mało rozpoznanych w dziełach potomków. W ramach tych rozważań autor zarysuje wybrane zagadnienia związane z praktyką warsztatową Klahrów, m.in. problem wykorzystywania modeli rzeźbiarskich (bozzett), kluczowy dla utrwalania charakterystycznego języka formalnego w kolejnych artystycznych pokoleniach rodu.

Nazwisko rzeźbiarza Michaela (Michała) Klahra Starszego (1693-1742) znane jest chyba każdemu miłośnikowi sztuki ziemi kłodzkiej. Barokowy artysta, założyciel rzeźbiarskiej „dynastii” Klahrów, pozostaje w oczach historyków sztuki, regionalistów i zwykłych odbiorców ikoną kłodzkiej plastyki już od XIX w., doczekując się opublikowanej w 1933 monografii pióra Ericha Meyera. Sławę i artystyczną rangę Klahra Starszego potwierdziły publikacje polskich autorów po 1945 r., a w szczególności wystawa monograficzna rzeźbiarza wraz z towarzyszącym jej katalogiem, zorganizowana w 1992 r. przez Muzeum Ziemi Kłodzkiej, następnie wydana rok później książka pokonferencyjna Michał Klahr Starszy i jego środowisko kulturowe.

Znacznie mniejszym zainteresowaniem badaczy i publiczności cieszyli się natomiast uzdolnieni artystycznie potomkowie twórcy, reprezentanci trzech kolejnych pokoleń rzeźbiarskiej rodziny Klahrów, aktywnej na Kłodzczyźnie i terenach sąsiednich w XVIII i 1. poł. XIX w. Wśród nich na szczególna uwagę zasługuje syn Klahra Starszego, Michael Ignatz Klahr zw. Młodszym (1727-1807), rzeźbiarz niesłusznie niedoceniany przez większość dotychczasowych badaczy. Równie uzdolniony jak ojciec, spadkobierca jego warsztatu w Lądku-Zdroju, również zyskał dużą popularność, realizując wraz ze swoim atelier liczne dzieła sztuki sakralnej na terenie całego hrabstwa kłodzkiego. W dziełach tych rzeźbiarz bliski jest pracom Klahra Starszego, zarazem dorównuje im poziomem artystycznym, wprowadzając własne pomysły, typowe m.in. dla plastyki rokoka. Znacznie mniej wiemy na temat potomków Klahra Młodszego – Ignatza (1752-1816), Casimira (1769-1835) i Cajetana (1782-1827) oraz ich synów Heinricha, Davida i Basiliusa. Ich mało znana twórczość pozostała jednak w znacznym stopniu epigońska względem prac sławnego założyciela „dynastii” oraz jego syna, nie dorównując im artystyczną klasą. Tym niemniej jest interesującym i cennym świadectwem trwania wzorców sztuki klahrowskiej w obrębie rodziny w XIX stuleciu.

Wstęp wolny

zmodyfikowano  10 lat temu  »  
przewiń ekran do początku stronyprzewiń ekran do początku strony

Wybierz kasę biletową:

ZAMKNIJ