Mam podwójną osobowość, wszystko widzę podwójnie, jestem domem zamieszkałym przez równoległe światy, w mojej głowie wszystko istnieje symultanicznie.

Dubravka Ugrešić

• scenariusz i reżyseria: Zespół
• współpraca reżyserska: Janusz Opryński
• scenografia i światło: Jacek Chmaj
• muzyka: Arnold Dąbrowski

Obsada:

• Ewa Wójciak
• Adam Borowski
• Tadeusz Janiszewski
• Marcin Kęszycki
• Tomasz Michniewicz

Współpraca przy realizacji spektaklu:

• Miłosz Michalak
• Przemysław Mosiężny
• Portiernia to jakby dalszy ciąg Ziemi niczyjej, pierwszego spektaklu Ósemek powstałego w nowej Polsce. Była tam scena przedostawania się przez mur berliński. Jak kto mógł, tak parł do lepszego życia za żelazną kurtyną: paralotnią, rurami kanalizacyjnymi, łodzią podwodną własnej roboty. Ale ucieczka od Polski – pustyni ulepionej z utraconych marzeń o innym świecie – okazała się niemożliwa.

Dziś Ósemki mówią, że nie można zapomnieć o tamtym uczuciu opuszczenia, niedowartościowania. Próbują ukazać bezwzględność nowego ładu moralno-ekonomicznego. W tej rzeczywistości nie ma miejsca na kompleksy, roztrząsanie przeszłości, wahania, wątpliwości. Słabi, brzydcy, kalecy nie dostaną żadnej szansy.

Ósemkom nie podoba się pycha nuworyszy. Bezczelność w zapominaniu o tym, kim byliśmy. Głuchota na cudze cierpienia i nędzę. Albo po prostu cicha, parszywa radość, że są wreszcie gorsi od nas. Których nie lubimy, bo przypominają naszą niegdysiejszą gorszość (…)

Dawno nie uczestniczyłem w spektaklu, który byłby do tego stopnia rozmową z widzem. Zmienia się system, mentalność społeczeństwa, miejsce teatru, a Ósemki ciągle są przeciw. Mam w sobie wirus, który pozwala mi żyć – mówi w finale Ewa Wójciak, jakby podkreślając artystyczne credo zespołu. Aktora Ósemek cechować powinna zdolność do przejmowania się losem drugiego człowieka. Niezgoda na kłamstwo. Pragnienie zmiany świata.*

Łukasz Drewniak

PRZEKRÓJ