ROZWÓD FIGARA

ROZWÓD FIGARA Elena Langer

Premiera 17 II 2017

opera w dwóch aktach
libretto David Pountney
na podstawie sztuki La Mere coupable Pierre'a Beaumarchais
i Figaro läßt sich scheiden Ödöna von Horvátha

Oryginalna angielska wersja językowa z polskimi napisami

kierownictwo muzyczne Tadeusz Kozłowski
reżyseria David Pountney
przekaz reżyserski Robin Tebbutt
scenografia Ralph Koltai
asystent scenografa Robin Don
kostiumy Sue Blane
reżyseria świateł Linus Fellbom
współpraca muzyczna Katarzyna Tomala

obsada:
Hrabia Almaviva Stanisław Kuflyuk
Hrabina Almaviva Magdalena Nowacka
Zuzanna Joanna Freszel
Figaro Robert Gierlach
Cherub Tomasz Raczkiewicz
Angelika Joanna Kędzior
Serafin Magdalena Wachowska
Major Alan Oke

Sztorm rewolucji obnaża obsesje i rozterki natury ludzkiej w polskiej premierze współczesnej opery „Rozwód Figara".

W kraju targanym rewolucją tajemniczy Major usiłuje doprowadzić arystokratyczną rodzinę Almavivy do rozpadu. Źródłem jego władzy nad ludźmi jest znajomość ich głęboko skrywanych tajemnic. Major nie zawaha się knuć podstępnych intryg, użyć szantażu i manipulować uczuciami bohaterów. Zamek Almavivy, niegdyś miejsce gorących romansów i szalonych zabaw, zostaje przemieniony w przytułek dla psychicznie chorych. Czy w porewolucyjnej rzeczywistości jest jeszcze miejsce na miłość, zaufanie i szczęście rodzinne?

"Rozwód Figara" (Figaro Gets a Divorce) to owoc współpracy rosyjskiej kompozytorki młodego pokolenia Eleny Langer oraz jednej z najbardziej uznanych osobowości współczesnej opery, brytyjskiego librecisty i reżysera Davida Pountneya. Spektakl został stworzony jako zwieńczenie trylogii o Figarze i jest kontynuacją losów postaci znanych z „Cyrulika sewilskiego" Rossiniego i „Wesela Figara" Mozarta. Ta poetycka parabola społeczeństwa w momencie przewrotu ukazuje indywidualne konsekwencje wielkich wydarzeń historycznych. Misternie skonstruowana intryga libretta przywołuje atmosferę filmów Pasoliniego. Kompozycja Eleny Langer nawiązuje do tradycji wielkich oper neoklasycznych, z dziełami Strawińskiego i Brittena na czele, mistrzowsko łącząc operową wokalistykę i XX-wieczny symfonizm z teatralną ironią i groteską.

Production originated at Welsh National Opera and Grand Théâtre de Genève.