Mieszkańcy gwiaździstego nieba

Ekspozycja w znacznej mierze opiera się na przekazie symbolicznym, ukazującym przejście ze świata żywych w zaświaty, gdzie dusze zmarłych wędrują następnie ku gwiaździstemu niebu.

Prezentuje historię i zwyczaje pogrzebowe od epoki kamienia (konkretnie neolitu, ok. 5500 p.n.e) po okres wczesnego chrześcijaństwa (Madziarowie, 1301 r. n.e.). Jest podzielona na 5 kategorii tematycznych: miejsce zamieszkania i pochowania, formy pochowkow, kult zmarłych, świat zmarłych i wiara w życie po śmierci. Prezentuje ponad 300 obiektow pozyskanych w większości w trakcie prowadzenia badań archeologicznych na terenie Wielkiej Niziny Węgierskiej.

 Wśrod największych ciekawostek prezentowanych na wystawie należy wymienić: naczynie-pitos z pochowkiem dziecięcym datowane na okres środkowego neolitu (5500 - 4900 p.n.e.), tzw. groby symboliczne - cenotafy wojownikow, ktorych chowano  na polu walki (środkowy okres epoki brązu, 1900 - 1600 p.n.e.), wspolne pochowki jeźdźca z koniem (tzw. okres zajmowania ojczyzny, 896 r. n.e. - 1000 r. n.e.), pochowki mężczyzn - wojownikow na krańcach nekropoli - (896 r. n.e. - 1000 r. n.e.), pochowki szkieletowe ze śladami trepanacji czaszki w celach leczniczo - magicznych z lat  896 - 1000 n. e.,

 Wystawa łączy  archeologię z etnografią i historią. Jej istota i sens ma wymiar uniwersalny   i ponadczasowy. Została przygotowana przez Muzeum im. Deriego w Debreczynie, Węgry.

bilety:

ulgowy - 3 zł, normalny - 6 zł