Stanisław Soyka

recital

Swoją drogę muzyczną rozpoczął jako sopran w chórze katedralnym w Gliwicach. Miał wtedy 8 lat... Prawdziwy debiut Stanisława Sojki nastąpił jednak jesienią 1978 roku, w warszawskiej Filharmonii Narodowej. Zapis tego recitalu znalazł się na pierwszym, czarnym jeszcze krążku artysty, zatytułowanym Don't You Cry, a zawierającym utwory m.in. R. Charlesa, S. Wondera, G. Gershwina i Beatlesów. Evergreen'y jazzu, soulu i bluesa nabrały w wykonaniu młodego Sojki zupełnie nowych barw.

Kolejna płyta - Blublula, nagrana z Triem Wojciecha Karolaka, zawierała m.in. porywające wykonania standardów jazzowych i okrzyknięta została Jazzową płytą roku 1981. Wtedy właśnie, legendarny krytyk jazzowy Willis Connover, podczas Jazz Jamboree usłyszawszy Sojkę, miał powiedzieć: ten facet, to najlepiej strzeżony sekret muzyki polskiej.

Od połowy lat 80. począł ujawniać się coraz bardziej indywidualny styl artysty. Fascynację czarną muzyką zastąpiły poszukiwania w polskiej tradycji muzycznej. Sojka włączał do repertuaru własne pieśni i piosenki. Wydał w Niemczech pierwszy autorski album (Stanisław Sojka), na długie lata związał się artystycznie z Januszem Yaniną Iwanskim (gitarzysta, współtwórca charyzmatycznej grupy Tie Break). Album Accoustic (1991) zyskał miano prekursora mody na koncerty i płyty nagrywane na biało (unplugged). Piosenki Sojki coraz częściej stawały się hitami na listach przebojów, a prym wśród nich wiodła Tolerancja.

Kolejnym zwrotem w twórczości artysty okazała się niezaprzeczalnie płyta Soyka sings W. Shakespeare sonnets (1995). Była zwieńczeniem fascynacji literackiej i przyjaźni z wybitnym pisarzem i tłumaczem, Maciejem Słomczyńskim. Sojka skomponował muzykę do 12 sonetów, śpiewając je po polsku, a później - po angielsku. Pod koniec lat 90. ukazały się Polskie pieśni wielkopostne oraz Sztuka Błądzenia - efekt poszukiwań i eksperymentów artystycznych muzyka.

Do ostatnich dokonań Stanisława Soyki należą: wydany w 2003 roku Tryptyk Rzymski (do słów Jana Pawła II) oraz album Soyka sings love songs. To płyta o niesamowitym klimacie, zawierające wspaniałe covery (My funny Valentine, Fly me to the moon) oraz przeboje rodzaju Another day in Paradise Phila Collinsa czy Somebody z repertuaru Depeche Mode.