GOŚCINNIE

Wbrew panującej na świecie opinii, flamenco to przede wszystkim śpiew, nie taniec. Ta specyficzna sztuka, niesłusznie utożsamiana z całą Hiszpanią, powstała dzięki Cyganom, przybyłym z indyjskiego stanu Pendżab na Półwysep Iberyjski w XV wieku. Wędrowcy ulegali wielu wpływom - mauretańskim, hiszpańskim, hinduskim, celtyckim i żydowskim. Muzyka wszystkich tych kultur pobrzmiewa we flamenco. Śpiew flamenco dla nieobytych z tym gatunkiem słuchaczy brzmi szorstko, jękliwie. Surowy głos śpiewaka oddaje całą tęsknotę za odległym domem, rozpacz po utraconej miłości, skargę na niesprawiedliwość losu. Flamenco - to pieśń biedoty. Taniec flamenco to właściwie teatr jednego aktora. To rodzaj ekspresji, sposób wyrażania emocji - na równi smutków i radości. Sposób absolutnie nam obcy, ale fascynujący od pierwszej chwili, od pierwszego stuknięcia obcasem o podłogę. Występują: Augustin de la Puentę, Jose Angel Carmona, Ricardo Espinosa, Eduardo CIawijo (Hiszpania).