Wesoła wdówka

Franz Lehar

Operetka w 3 aktach Franza Lehara

Inscenizacja, reżyseria i choreografia: Henryk KONWIŃSKI

Kierownictwo muzyczne: Tadeusz SERAFIN

Scenografia: Ireneusz DOMAGAŁA

Kierownictwo baletu: Olga KOZIMALA-KLIŚ

Kostiumy: Zofia de INES

Kierownictwo chóru: Anna TARNOWSKA

Hanna Glawari, piękna wdowa po bankierze Ponteverdy, jedyna spadkobierczyni 20 milionów dolarów przybywa do Paryża. W księstwie Pontevedro podejrzewają, iż zamierza wydać się ponownie za mąż, a ślub z Francuzem mocno nadwyrężyłby kondycję finansową jej kraju. Jedynym wyjściem z sytuacji jest wyswatanie Hanny z rodakiem; czym ma się zająć sympatyczny utracjusz hrabia Daniło. Z uwagi na sumę, o jaką toczy się gra, Wesoła Wdówka staje się obiektem szczególnych względów ze strony wielu panów.

Wiecznie młoda, tryskająca radością i humorem operetka o miłości, wierności, zdradzie małżeńskiej, o poczuciu honoru i odpowiedzialności. Historia owiana niepowtarzalną atmosferą paryskich kabaretów, nieskrępowanych zabaw na sali balowej.

Wyjątkowej urody muzyka, niezapomniane arie i duety (Wieczorem jest Maxim, Wilio o Wilio, Usta milczą – dusza śpiewa).

Wesoła wdówka stała się największym sukcesem swego gatunku w XX wieku, mimo iż nikt nie spodziewał się tego na premierze. Impresario wiedeńskiego teatru Emil Steininger, tak długo rozdawał darmowe bilety (na pierwszych spektaklach sala świeciła pustkami), aż urok operetki podbił publiczność całego miasta. Po kilku tygodniach ludzie szturmowali kasy biletowe, a na Wesołą wdówkę zapanowała moda, nie tylko w Wiedniu, ale wkrótce na scenach całego świata. Jej popularność trwa po dziś dzień.