HALKA (WILEŃSKA), S. Moniuszko, opera

Halka-kobieta, Halka-kochanka, Halka-matka. Halka – osoba znikąd. Obca, choć niby taka sama. Wykluczona, choć dopuszczona do życia w miłosnym duecie, we wspólnocie. Tytułowa bohaterka opery Moniuszki od czasu wileńskiej premiery w 1848 roku wracała na polskie sceny wielokrotnie. Bywała historią o mezaliansie panicza z chłopką i przypowieścią o rozwarstwieniu społecznym. Czym okaże się dzisiaj? W świecie zastanym po prześnionej rewolucji, gdzie temat wykluczenia przeniósł się z rewirów pańszczyźnianej wsi na terytoria klasowości ekonomicznej? Z czym się zderzy bohaterka w nowej hierarchii społecznej, w świecie targanym sporami o przyszłość wielokulturowej Europy?

INSCENIZACJA
Agnieszka Glińska, reżyserka znana ze swojego skupienia na psychologii postaci, czujna wobec ludzkich zgryzot, w swoich inscenizacjach teatralnych wytrąca postacie ze schematów, wzrusza, przetykając tragizm komizmem. Jej nieprzystającą, uwikłaną w namiętność, zdradzoną i porzuconą protagonistkę zobaczymy w pełnym rejestrze czułych drgań. Wnikliwie, z bliska. Tańce, polonezy, cały moniuszkowski koloryt polskości zaskoczy swoim potencjałem uwspółcześnienia.

Tekst: Ula Ryciak dla Teatru Wielkiego – Opery Narodowej
Koprodukcja: Teatr Wielki – Opera Narodowa