Dziewczyny, reż. Gosia Wdowik

Scenariusz (na podstawie materiałów z prób i improwizacji dziewczyn): Weronika Murek

Scenografia i kostiumy: Dominika Olszowy Montaż materiałów archiwalnych: Agata Baumgart Realizacja wideo: Bartek Zawiła Konsultacje wideo: Wojciech Sobolewski Realizacja światła: Klaudia Kasperska Muzyka, opracowanie dźwięku: Sebastian Dembski Obsada: Jagoda Szymkiewicz, Milena Klimczak, Pola Pańczyk, Wiktoria Kobiałka, Stefania Sural

Spektakl nagrodzony GRAND PRIX 28. Festiwalu Korczak Dzisiaj 2024
„Za odwagę spotkania ze sobą z przeszłości, podniesienie osobistych historii do rangi uniwersalnych, za reżyserię bezpiecznej i artystycznej ramy spotkania publiczności z aktorkami.”

oraz Nagrodą Festiwalu Mała Boska Komedia 2024

„Za portret lęków i marzeń młodych w momencie, kiedy śmierć i przemijanie przestają być pojęciami abstrakcyjnymi. Za ukazanie upływu czasu w formie nowatorskiego projektu teatralnego. Za mówienie o młodych wrażliwością i językiem młodych”.

Od reżyserki:

Ten spektakl już się raz wydarzył...
Pierwszy raz spotkałyśmy się ze Stefą, Mimi, Jagodą, Wiktorią i Polą w 2016 roku. Przygotowywałyśmy wspólnie spektakl „Dziewczynki” w Teatrze Studio, w którym chciałyśmy opowiedzieć o doświadczeniu bycia dziewczynką oraz o tym, jak jej ciało – i symboliczna postać – funkcjonuje w kulturze. Spektakl był grany przez dwa lata, a więc w jego trakcie bohaterki zaczęły się zmieniać. Wyrastały z kostiumów i wyrastały ze scen.
Ich dojrzewanie zmieniało też spektakl.
Zainteresowało nas to, w jaki sposób upływ czasu można uchwycić i przekształcić w formę performatywną. Jak opowiadać historię, w której i punkt kulminacyjny i puenta pozostają jeszcze nieznane? Czym jest doświadczanie upływu czasu? Czy czas i historia to zawsze to samo?
Wobec wszystkich tych pytań powstał pomysł cyklu przedstawień opowiadających o życiu pięciu bohaterek. Najpierw: Dziewczyny. Potem: Kobiety. Potem – może Babcie.
Poza tym wszystkim chciałyśmy pozostać razem w tym procesie dorastania, dojrzewania i starzenia się w zmieniającym się krajobrazie politycznym.

Katarzyna Janowska, „Newsweek”:
Dojrzewają, nie lubią swoich zarejestrowanych kamerą dziecięcych portretów, ale ich ówczesne marzenia ciągle są aktualne. Autorki i bohaterki spektaklu chcą się za kilka lat spotkać znowu. Teatralny girlhood może stać się rozpisanym na lata portretem pokolenia dziewczyn urodzonych w pierwszej dekadzie XXI wieku.

Wydarzenie dofinansowane przez Urząd Miasta Stołecznego Warszawy w ramach projektu Komuna Warszawa – Społeczna Instytucja Kultury.