KONSTANTEGO ANDRZEJA KULKI

WYKONAWCY:

• Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
• Jan KRENZ – dyrygent
• Konstanty Andrzej KULKA – skrzypce

PROGRAM:

• P. Czajkowski – Koncert skrzypcowy D-dur op. 35
• H. Berlioz – Symfonia fantastyczna. Epizod z życia artysty op.14

W przyszłym tygodniu (25-26.04) na estradzie Filharmonii im. K. Szymanowskiego w Krakowie dojdzie do spotkania wielkich mistrzów: Jana Kenza oraz Konstantego Andrzeja Kulki.

Kunszt tych znakomitych wykonawców znajdzie swój wyraz w interpretacji arcydzieł muzyki symfonicznej – Koncertu skrzypcowego D-dur op. 35 Piotra Czajkowskiego i Symfonii fantastycznej op. 14 Hectora Berlioza.

Koncert skrzypcowy D-dur op.35 Piotra Czajkowskiego powstał w szczęśliwym dla niego okresie w czasie pobytu w Clarens w Szwajcarii, wiosną 1878 roku. Kompozytor napisał go dla słynnego wirtuoza Leopolda Auera, który uznał, że ze względu na trudności jest on wprost niewykonalny. Niezrażony tym młody skrzypek moskiewski, Adolf Brodsky podjął się śmiało ryzykowanego zadania i trzy lata później dokonał prawykonania koncertu w Wiedniu, za co Czajkowski zrewanżował mu się dedykacją utworu, poświęconego pierwotnie Auerowi. Słynny krytyk wiedeński, Eduard Hanslick napisał napastliwą recenzję, w której nie oszczędził Czajkowskiemu obraźliwych epitetów, co wcale nie zaszkodziło utworowi, który wszedł do repertuaru światowego i stał się jednym z najczęściej wykonywanych koncertów skrzypcowych. Dla swych wielu zalet – bogactwa melodyki, znakomicie ukształtowanej formy, przejrzystej instrumentacji i świetnej partii solowej, łączącej wirtuozowski blask z liryzmem, zaliczany jest do arcydzieł swego gatunku.

Symfonia fantastyczna Hektora Berlioza jest jego najsłynniejszym dziełem, wyróżniającym się oryginalnością, m.in. konsekwentnym wykorzystaniem motywu przewodniego i autobiograficznym podłożem wątku programowego. W szczegółowym programie kompozytor przedstawił opowieść o nieszczęśliwej miłości młodego muzyka, która stała się osnową pięcioczęściowej symfonii. Artysta ów zakochuje się do szaleństwa w kobiecie ucieleśniającej jego ideał. Jej obraz stale mu towarzyszy w połączeniu z liryczną melodią, co staje się jego natrętną idée fixe. ( Cz. I Marzenia i namiętności.). Nie może się od niej uwolnić ani wśród gwaru zabaw ( Cz. II Bal ), ani na sielskiej wsi (Cz. III Wśród pól). Część IV - Droga na miejsce stracenia obrazuje koszmarne sny artysty, o zamordowaniu niewiernej ukochanej, o nieudanym samobójstwie i i skazaniu na śmierć. Finał to sugestywna wizja Sabatu czarownic - jedną z nich jest Ukochana. Jej temat pojawia się w postaci karykaturalnej, dźwięki dzwonów i chorału Dies irae mieszają się z wrzskami czarownic i diabelskimi chichotami. Symfonia fantastyczna jest muzyczną opowieścią o przeżyciach samego Berlioza i jego nieszczęśliwej miłości do angielskiej aktorki, Harriet Smithson. /Adam Walaciński/

Konstanty Andrzej KULKA - urodził się 5-go marca 1947 r. w Gdańsku. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku 8 lat u Stefana Hermana i kontynuował ją u tego samego pedagoga w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Gdańsku (dyplom z najwyższym wyróżnieniem w roku 1971). Jako siedemnastolatek otrzymał wyróżnienie na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Niccolo Paganiniego w Genui, jednak drogę do sławy otworzył mu w 1964 Międzynarodowy Konkurs Radiowy ARD w Monachium, podczas którego zdobył I nagrodę. Od roku 1967 do chwili obecnej wykonał ponad 1500 koncertów symfonicznych i recitali na całym świecie (Europa, Azja, Japonia, Australia, Ameryka Północna i Południowa). Jako solista grał z takimi orkie­strami jak np. Filharmonia Berlińska, Chicago Symphony, Minneapolis, London Symphony, Konzertgebau Amsterdam, English Chamber i inne, uczestniczyl w prestiżowych festiwalach muzycznych, m.in. w Lucernie, Bordeaux, Berlinie, Brighton, Pradze, Barcelonie, Flandrii, Warszawie i w wielu innych. Od 1968 Konstanty Andrzej Kulka występował w duecie z Jerzym Marchwińskim. Uprawiał też kameralistykę jako członek Kwartetu fortepianowego Polskiego Radia i Telewizji (razem ze Stefanem Kamasą, Romanem Jabłońskim i Jerzym Marchwińskim).

Dokonuje wielu nagrań płytowych, radiowych i telewizyjnych. W jego dorobku nagraniowym można wymienić między innymi koncerty: Vivaldiego, Mozarta, Mendelssohna, Głazunowa, Lalo, Bartoka, Prokofiewa, Beethovena, Brahmsa, Karłowicza, Pendereckiego, Hindemitha, Szymanowskiego i inne. Nagrał też wiele sonat i utworów wirtuozowskich. Artysta bierze również udział w nagraniach polskiej muzyki współczesnej (Penderecki, Lutosławski, Knapik, Bloch, Jabłoński i inni). Za nagranie wszystkich utworów Karola Szymanowskiego otrzymał nagrodę specjalną Polskiego Radia. Również za nagrane dwa koncerty Szymanowskiego otrzymał w Paryżu w roku 1981 nagrodę "Grand Prix du Disque". Za granicą często wykonuje utwory polskich kompozytorów. Był pierwszym po Sternie wykonawcą I koncertu Krzysztofa Pendereckiego - grał ten utwór wielokrotnie w Europie i Ameryce Północnej głównie pod batutą kompozytora. Bierze udział w wielu tournee zagranicznych z polskimi orkiestrami. Jest związany bezpośre­dnio z Filharmonią Narodową gdzie od 1984 roku jest na etacie solisty. Z tą też orkiestrą głównie pod batutą Witolda Rowickiego, a później Kazimierza Korda objechał wielokrotnie niemal cały świat. Od 1994 r. jest profesorem Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie.