Dzieci z dworca Zoo

Autor: Christiane F.

Tłumaczenie: Ryszard Turczyn Reżyseria: Sebastian Oberc Dramaturgia: Bartek Harat, Sebastian Oberc Muzyka: Adrian Konarski Aranżacja przestrzeni: Sebastian Oberc Choreografia: Iwona Olszowska Kostiumy: Monika Kufel Reżyseria świateł: Ana Nowicka

występują: Paulina Michta, Paulina Napora, Ana Nowicka, Alina Szczegielniak, Ewelina Walczak, Roman Gancarczyk, Dawid Ogrodnik, Krzysztof Zarzecki, Maciej Charyton, Dawid Pirański, Dominik Stroka, Mikołaj Śmierzchalski, Damian Wierzbicki

„Czułam się jak we wspaniałej, nowej rodzinie. Nie mówiłam dużo, ale miałam, wiedziałam, że mogłabym z nimi rozmawiać o wszystkim. Heroina zrobiła z nas rodzeństwo. Wszyscy byliśmy równi. Potrafiłabym zdradzić im najskrytsze myśli. Czułam się szczęśliwa jak nigdy dotąd. Spaliśmy w jednym łóżku. Nikt mnie nawet nie dotknął. Byliśmy przecież rodzeństwem, heroinowym rodzeństwem”.

Świat może być dobry, tak mówią, tak jest nauczane. Do świata trzeba się przystosować, grać według jego reguł. To też częste. Jednak nie wszyscy potrafią. Nie każdy jest w stanie się przystosować, nie każdy potrafi znaleźć jakąkolwiek nić porozumienia ze światem, z ludźmi, z samym sobą. Nie wszyscy mają wystarczająco siły, nadziei. Niektórzy wszystko widzą poprzez ciemne okulary. Takie są dzieci z dworca ZOO. Pragną uciec, pragną bliskości, światła, co często sprawia, że parzą się albo płoną. Świat może być dobry. Kiedy się dobrze przyćpa.