TEATR ZAKŁAD KRAWIECKI WE WROCŁAWIU

miejsce: Scena im. St. Hebanowskiego

II LETNI FESTIWAL OFF TEATR

NOWE TERYTORIA

Zielona Góra

lipiec - sierpień 2007

SPOT! SPEKTAKL MUZYCZNY

TEATR ZAKŁAD KRAWIECKI WE WROCŁAWIU

reżyseria, scenariusz, teksty piosenek, aranżacja i produkcja muzyki: Szymon Turkiewicz

scenografia i kostiumy: Magda Engelmajer-Turkiewicz

projekcje video: Michał Szota

obsada:

• Magda Engelmajer-Turkiewicz
• Kalina Hlimi-Pawlukiewicz
• Ernest Nita
• Piotr Charczuk

premiera: 30 marca 2007

„Spot!” powstał na bazie prawdziwych reklam, które autor i reżyser pisze codziennie dla agencji reklamowych. Po raz pierwszy reklamy zostały przeniesione na scenę teatralną i stanowią punkt wyjścia do refleksji nad współczesnością. To bardzo subiektywna wypowiedź o tym, co nas denerwuje we współczesnej Polsce. Pyta, czy wyjechać z kraju, czy zostać. Opowiada o Polsce A.D. 2007, czyli o tym wszystkim, co ludzi młodych, denerwuje i wkurza - o kredytach, które są jak wyrok, o emigracji, o wpływie reklamy na nasze życie oraz o tym, że Polska się zmienia, a my nie do końca zgadzamy się z jej współczesnym wizerunkiem. Spektakl o naszym codziennym życiu, w którym razem z zewsząd atakującymi nas reklamami przeplatają się ludzkie marzenia i cierpienia.

Współczesny język reklamy jest bardzo bliski nowomowie systemów totalitarnych. Zawiera mnóstwo sztuczności i uproszczeń, które ukrywają prawdziwą rzeczywistość, przykrywają kolorowymi kłamstwami. „Spot!” to także piosenki. Oto tytuły niektórych z nich: „Jedno kliknięcie!”, „Diety”, „Noszę ciuchy z lumpeksu, więc nie ma we mnie seksu”.

Gorzkie Polaków rozmowy

Najnowszy spektakl muzyczny Teatru Zakład Krawiecki to wybuchowa mieszanka frustracji, problemów i dylematów współczesnego młodego Polaka. Młodzi Polacy według Teatru Zakład Krawiecki: źli, sfrustrowani, sarkastyczni.

„SPOT!” to prawie dwie godziny słodko-gorzkich tekstów o tym, jak w to Polsce źle. Gorycz zdecydowanie góruje tu nad słodyczą, ale nie przytłacza, raczej zmusza do myślenia. Przedstawienie zbudowane jest z krótkich scenek dramatycznych przeplatanych piosenkami. Mówią o wszystkim, co trapi Polaka żyjącego w IV RP, mniej więcej trzydziestoletniego. Zatem: kredyty zaciągane na całe życie, emigracja za większymi pieniędzmi, brak perspektyw zawodowych, pogoń za pięknem i szczupłością. Wszystko dzieje się w czasach wszechobecnej merkantylizacji, gdzie nawet pozycje seksualne są towarem, a spłycenie wszelkich wartości jest normą. To jednak przede wszystkim spektakl o poszukiwaniu tożsamości w czasach, gdy jest ona narzucona i ujęta w szablon przez atakujące zewsząd reklamy.

Turkiewicz kreśli w „Spocie!” obraz współczesnego Polaka. I nie jest to przyjemny widok. To człowiek zmęczony, smutny, pełen wątpliwości, przygnieciony dorosłością. Mówi sztucznym językiem zaczerpniętym z reklamy bądź jego pochodnymi. Turkiewicz ma pojęcie o budowie tego języka, od lat zajmuje się pisaniem piosenek i tekstów reklamowych.

Reżyser i scenarzysta nie trzyma się klasycznie rozumianej akcji, miejsca i czasu wydarzeń. Eksponuje nasze słabości, nie umieszczając ich w konkretnej sytuacji. Aktorzy ze swoją sloganową retoryką i typową dla reklamy nadekspresją odgrywają modele zachowań. Szczególnie dobrze ten rodzaj aktorstwa udaje się parodiować Magdalenie Engelmajer-Turkiewicz. „Spot!” odważne mówi o seksie, relacjach damsko-męskich i Bogu. Obecność Chrystusa i parafrazy Listu do Koryntian św. Pawła mogą być uznane za obrazoburcze, jednak jak mówić o Polsce, nie dotykając chrześcijaństwa?

Walorem jest różnorodna, nowoczesna muzyka. Turkiewicz umiejętnie łączy brzmienie drum'n'bassowe, psychodeliczne elektro, ostry rock, a nawet country. Efektu nie zepsuły dość przeciętne warunki wokalne aktorów. Całość dopełniają teledyskowe wizualizacje Michała Szoty.

Dorota Żuberek, Gazeta Wyborcza Wrocław, 10.04.2007