CZASZKA Z CONNEMARA

Martin McDonagh

Martin McDonagh (ur. 1970) – jeden z najgłośniejszych dramatopisarzy irlandzkich, choć od urodzenia mieszka w Londynie. Często jednak bywa w Irlandii, u rodziców, którzy po latach pobytu w Anglii powrócili do ojczyzny.

Mimo braku wykształcenia McDonagh bardzo szybko przebił się na sceny londyńskie i irlandzkie; debiutował w 1996 roku na deskach irlandzkiego The Druid Theatre Company. Obecnie jego obie trylogie: leenańska, w skład której wchodzą: Królowa piękności z Leenane, Czaszka z Connemara i Samotny zachód oraz trylogia wysp Aran z utworami: Porucznik z Inishmore, Sądny dzień w Corey i Kaleka z Inishmaan grane są na całym świecie. Większość tych utworów była już wielokrotnie wystawiana w Polsce.

McDonagh stał się znany nie tylko z powodu otrzymania wielu prestiżowych nagród. Wskutek nieokrzesanego zachowania szybko przylgnął do niego wizerunek zbuntowanego Irlandczyka, takie skrzyżowanie Andrzeja Bursy z Markiem Hłasko. Kolejne recenzje i wywiady wspominają o jego arogancji i zarozumiałości, o podobieństwie do młodego Orsona Wellesa i o niezwykłej wierze w siebie.

Wszystkie sztuki McDonagha rozgrywają się na zapadłej irlandzkiej prowincji, wśród prostych ludzi, którzy nie znają innego świata. Irlandię obserwuje z dystansu. To ludzie, którzy tam mieszkają, ich mały zamknięty światek interesuje pisarza najbardziej.

Czaszka z Connemara pokazuje mały urywek rzeczywistości: niewielką szopę i cmentarz oraz bohaterów zanurzonych w jednostajnej, beznadziejnej codzienności. Urozmaicają ją sobie końskimi dawkami samogonowej whisky, bójkami i sąsiedzkimi plotkami. Zdaje się, że w tym nieskomplikowanym prowincjonalnym świecie, wśród zwyczajnych ludzi,trudno znaleźć temat dramatu. A jednak aż roi się tutaj od nieszczęść, tragedii, przestępstw i morderstw. 'Ciemność pozwala wyzwolić blask serca" – twierdzi McDonagh, tłumacząc jednocześnie, dlaczego w jego sztukach tak dużo zła i ludzkiej nikczemności.