pokaz spektakli Lubelskiego Teatru Tańca

TRAKTAT OPTYCZNY

choreografia: Hanna Strzemiecka

muzyka: J.S. Bach, efekty dźwiękowe 'Lodowa symfonia"

scenografia: Leszek Strzemiecki

wykonanie: Anna Żak, Ryszard Kalinowski, Wojciech Kaproń

Miniatura choreograficzna będąca wariacją opartą na poszukiwaniu dysonansów w czysto harmonijnych strukturach - dyskusja z powierzchownym odbiorem otaczającej rzeczywistości.

Kanciasty, pełny energii, wręcz impulsywny i bardzo ekspresyjny fizyczny taniec (...) Czysta w formie oraz zmieniająca się zaskakująco i w szybkim tempie choreografia - Jan-Peter Kaiku "Hufvudstadsbladet" (Helsinki, Finlandia)

'Traktat optyczny" to ekstremalnie dynamiczny, ekspresyjny i wykonany po mistrzowsku spektakl, jeden z najlepiej przyjętych przez krytyków i doświadczonych znawców teatru - serwis internetowy Międzynarodowego Festiwalu Współczesnej Choreografii (Witebsk, Białoruś), listopad 2001

Spektakl został uhonorowany Nagrodą Specjalną na Międzynarodowym Festiwalu Współczesnej Choreografii w Witebsku (Białoruś) listopadzie 2001.

BELLISSIMO

choreografia: Ryszard Kalinowski

muzyka: Architechs, Lucid Terror, Craig Armstrong, J. S. Bach;

wykonanie: Wojciech Kaproń.

Spektakl ten to refleksja nad trudnym do zdefiniowania pojęciem piękna. Piękno ciała, piękno myśli, piękno ruchu...

'Bellissimo" to opowieść o męskości, o człowieku uwięzionym w świecie stereotypów, w którym rzeczy niekoniecznie są takimi, za jakie je uznajemy. Choreograf zrezygnował z mrocznego klimatu, tak często towarzyszącemu spektaklom solowym, jego praca jest barwna, pełna zwrotów akcji z nieoczekiwanym zakończeniem - Sandra Wilk, 'Wolna Strefa", listopad 2003.

KU DOBREJ CISZY

choreografa Ryszard Kalinowski

muzyka: Ruth von Mengersen, Louis Sclavis, Kroke

wykonanie: Anna Żak, Ryszard Kalinowski

Spektakl powstał z inspiracji życia i twórczością Brunona Schulza. W centrum znajduje się mężczyzna, a obok kobieta z jego wyobraźni, która staje się jego inspiracją i wybawicielką. Mężczyzna jest artystą pełnym lęków, co jest widoczne w każdym jego ruchu, i bez niej byłby on zupełnie bezradny. Jednak także jej istnienie jest zależne wyłącznie od niego: pojawia się ona tylko w relacji do niego i staje się na przemian jego boginią, muzą, matką. - pisze Jussi Tossavainen w "Helsingin Sanomat", 15.05.2004 (Helsinki, Finlandia).

Choreografia otrzymała III nagrodę na X Międzynarodowych Prezentacjach Współczesnych Form Tanecznych w Kaliszu (marzec 2002) oraz wyróżnienie na Łódzkich Spotkaniach Teatralnych (2004).