Spartakus

Balet w trzech częściach

• Libretto - Nikołaj Wołkow
• Opracowanie libretta - Emil Wesołowski
• Prapremiera - Leningrad, 27 XII 1956, Teatr im. Kirowa
• Premiera polska - Teatr Wielki w Warszawie, 28 XI 1968
• Premiera tej produkcji - 17 XI 2005
• Choreografia - Emil Wesołowski
• Dyrygent - Paweł Przytocki
• Dekoracje - Boris F. Kudlička
• Kostiumy - Magdalena Tesławska
• Reżyseria świateł - Olaf Winter

Obsada:

• Iwan Kozłow (Spartakus)
• Dominika Krysztoforska (Frygia)
• Siergiej Basałajew (Krassus)
• Marta Fiedler (Egina)
• Wojciech Ślęzak (Harmodius)
• Walerij Mazepczyk (Batiatus)
• Jacek Tyski (Niewolnik grecki)

Balet i Orkiestra Teatru Wielkiego – Opery Narodowej

Balet rozpoczyna scena powrotu rzymskich legionów po zwycięskiej kampanii. Wśród jeńców widzimy Spartakusa i jego żonę. Dla choreografa Emila Wesołowskiego rzymscy żołnierze są jednak równie wyczerpani jak jeńcy.

Główną ideą baletu Arama Chaczaturiana była walka o wolność. 'Spartakus - pisał kompozytor - był pomyślany jako monumentalna opowieść o potężnej lawinie, o powstaniu niewolników w obronie wolności człowieka". Przecież rzymski niewolnik Spartakus w latach 74-71 p.n.e. stanął na czele największego starożytnego powstania. Ale dziś, kiedy nie ma prawdziwych zwycięzców, kiedy wojna toczy się bez ostrzeżenia, bez wyznaczania miejsca i niemal cały czas, historii Spartakusa nie można opowiedzieć tak, jak została napisana. Dziś każda ze stron konfliktu wydaje się równie przegrana. Czym jest więc wolność, o którą walczył Spartakus?