JULIAN TUWIM

Komedia muzyczna w III aktach wg sztuki Franza Schönthana

Piosenki zawsze stanowiły przedmiot szczególnego zainteresowania Juliana Tuwima. Poeta pilnie studiował ich wątki, dzieje i źródła; zbierał, przerabiał i wykorzystywał ich rozmaite warianty we własnej twórczości poetyckiej. Był wielbicielem naiwnego wdzięku, jaki zachował się w różnych, nieciekawych skądinąd „melodramatycznych dyrdymałkach”. Stąd właśnie wielka rola piosenki w biografii Tuwima i stąd tak cenne dla teatru, twórcze przeróbki polskich i zagranicznych krotochwil muzycznych. Tuwimowskie adaptacje XIX – wiecznych komedyjek – z ogromnymi partiami tekstu pisanymi od nowa przedłużyły ich żywot o całe dziesięciolecia. „Porwanie Sabinek”, utwór austriackiego pisarza Franza Schönthana (1849-1913), Tuwim przetłumaczył na nowo i na nowo napisał w 1938 roku. W adaptacji tej znaczącą rolę odgrywają piosenki – duety muzyczne, a tłem są różnego rodzaju szlagiery, min. „Przyjechał teatr, teatr, w to mi graj, Trzeba miłości nam,. Jak to miło w wieczór bywa”.

Akcja komedii rozgrywa się na początku XX wieku w małopolskim miasteczku.

Sprawcą zamieszania jest prof. Owidowicz, nauczyciel języków starożytnych, który napisał kiedyś (do szuflady) tragedię „Porwanie Sabinek”. Nic w tym nie było by niesamowitego, gdyby nie przyjazd wędrownego teatru na czele z dyrektorem Strzygą-Strzyckim, cwaniakiem, który wietrzy dobry interes w naiwnym i młodzieńczym dziełku profesora. Dodatkowo, jak przystało na komedię sytuacyjną przeplata się kilka wątków naraz: przed żoną Ernestyną, która jest zagorzałym wrogiem teatru, próbuje ukryć się udział jej męża w całym przedsięwzięciu teatralnym. Są jeszcze dwie córki, Anulka – panienka przeżywająca płomienną miłość z przeszkodami, oraz Madzia – straszna zazdrośnica, ciągle podejrzewająca swojego męża Karola o romanse i bujną przeszłość. Cały ten miszmasz rozpoczyna się podczas nieobecności Ernestyny w domu i potęguje się po jej powrocie. Wyniknie z niego wiele zabawnych sytuacji, skończy się oczywiście happy endem i wszystko wróci do normy, mimo cały czas „wiszącej w powietrzu” katastrofy.

OBSADA:

• Paweł Owidowicz, profesor języków starożytnych IRENEUSZ PIETRAS, ZIEMOWIT WOJTCZAK
• Ernestyna, żona profesora ANNA DZIONBEK, HALINA PITRY-PTASZEK
• Madzia, córka profesora MIECZYSŁAWA ANDRZEJAK, AGNIESZKA GABRYSIAK
• Karol Justyński, jej mąż, lekarz PIOTR KOWALCZYK, MACIEJ MARKOWSKI
• Anulka, młodsza córka profesora ALEKSANDRA DRZEWICKA, SYLWIA STRUGIŃSKA
• Weronika, służąca ANNA BORZYSZKOWSKA, ELŻBIETA WALASZCZYK
• Leonard Strzyga-Strzycki, dyrektor wędrownego teatru ANDRZEJ ORECHWO, JANUSZ SKONECZNY
• Antoni Gromski, kupiec z Tarnowa ANDRZEJ FOGIEL
• Emil, syn kupca SZYMON JĘDRUCH, IWO ORŁOWSKI
• ZESPÓŁ KAMERALNY ORKIESTRY TEATRU MUZYCZNEGO W ŁODZI
• dyrygent ROMAN PANIUTA

REALIZATORZY:

przeniesienie inscenizacji Bogusławy Czosnowskiej na Scenę Kameralną WALDEMAR DROZD

kierownictwo muzyczne ROMAN PANIUTA

choreografia ZYGMUNT KAMIŃSKI

adaptacja scenografii Anny Bobrowskiej-Ekiert na Scenę Kameralną EWA POSMYK

wznowienie choreografii Zygmunta Kamińskiego ARTUR ŻYMEŁKA

pianiści korepetytorzy solistów MAGDALENA BRZEZIŃSKA KHRYSTYNA KULAHINA HONORATA RUSIN

inspicjent DOROTA FOGIEL

inspicjent-sufler ELŻBIETA LITERACKA

realizacja światła MAREK CZAJKOWSKI, WOJCIECH PIETRZYK, RYSZARD RYBCZYŃSKI

realizacja dźwięku ROBERT PAWLAK, ŁUKASZ ZACHWIEJA

Dyrekcja teatru zastrzega sobie prawo do zmiany obsady i realizatorów.

bilety:

25, 20 zł