BARBARA SZEWCZYK, JAN MARKIEWICZ /// SPOKOJNY BIEG NA UKOS

WERNISAŻ: 3 GRUDNIA 2015, godz. 18.00

Spokojny bieg na ukos to pierwsza wspólna wystawa malarstwa Barbary Szewczyk i Jana Markiewicza, studentów łódzkiej Akademii Sztuk Pięknych i zarazem członków pracowni Jacka Świgulskiego w Łódzkim Domu Kultury. To właśnie Jacek Świgulski, w ramach ekspozycji, połączył tych młodych artystów w duet. Obydwoje w swojej twórczości dążą do uzyskania harmonii, syntezy i prostoty, cele te skutecznie realizują w prezentowanych pracach.

Barbarę Szewczyk wyróżnia umiejętność swobodnego konstruowania przestrzeni. Brak dosłowności, wrażeniowość, śmiałe pociągnięcia pędzla, analityczne podejście do barwy i faktury to cechy jej malarstwa. Artystka eksperymentując, poszukuje własnego sposobu artystycznej wypowiedzi. Jej obrazy są różnorodne, dynamiczne w swej zmienności. Ostatnie realizacje zmierzają w stronę coraz większych uproszczeń, niedopowiedzeń, zawężaniu palety malarskiej. Portrety odznaczają się wyraźnym konturem i prostotą, a celowe pominięcie rysunku mimiki twarzy, skłania widzów do głębszej refleksji.

Jan Markiewicz w swojej twórczości poddaje analizie budynki, odważnie je kadrując, stosując przemyślane kompozycje. Chętnie utrwala samotne wizerunki kościołów, mieszczących się na rozległych, wyżynnych terenach. Uzyskuje harmonię poprzez gładko kładzioną farbę, wyraźny kontur i proste kształty. Na uwagę zasługują wyróżniające się na tle pozostałych prac Jana akwarele, dynamiczne, wielobarwne, wielopostaciowe, przedstawione w konwencji komiksu. Opowiadają o życiu codziennym młodego artysty, równocześnie odnoszą się do religii chrześcijańskiej. Dobitnie podkreśla w nich znak krzyża, który dzierżą bohaterowie jego kompozycji. Artyści prezentują obrazy, z których emanuje spokój i harmonia.

Poszczególne prace potrafią zaskoczyć nagłą zmianą percepcji czy sposobem artystycznej wypowiedzi. Malarstwo Barbary i Jana jest zarazem podobne i różnorodne. Poszukując bliskich wartości, posługują się odmiennymi środkami plastycznymi, budując w ten sposób swoją odrębność artystyczną. Tematyka prac oscyluje między realizmem, a duchowością twórców. Zaobserwowane zjawiska są inspiracją do tworzenia obrazów, dzięki czemu każde z nich ma swój niepowtarzalny charakter, wynikający z samoobserwacji.

Nina Chmielecka