CHAMSTWO

Przeniesiony na scenę antropologiczny esej Kacpra Pobłockiego pt. Chamstwo składa się z dwóch aktów – pierwszy poświęcony jest mężczyznom, a drugi kobietom. Mężczyźni przypominają biblijną historię Noego i jego trzech synów, od których polska szlachta wywoziła podział społeczeństwa na Sarmatów i chamów, których przeznaczeniem jest praca pańszczyźniana na rzecz szlachty. W wątku osobistym natomiast bohaterowie opowiadają o swoich lękach, traumach, a także potrzebie czułości i wzajemnego wsparcia.

Akt drugi wypełnia gniew, bunt i niezgoda kobiet na wielowiekową męską dominację i sprowadzanie kobiet do obiektów seksualnych. Bohaterki rozprawiają się między innymi z antropologicznymi obserwacjami Bronisława Malinowskiego. Przywołują także postaci wiejskich szeptuch z ich wiedzą o ziołach i zaklęciach, czytają także autentyczne osobiste wspomnienia kobiet z początku ubiegłego wieku.