OBYCZAJ LAMENTACYJNY

MIĘDZYNARODOWY FESTIWAL DIALOG - WROCŁAW

Budowanie Kronik poprzedziły badania nad bardzo szczególną muzyką –muzyką łączącą dwa światy: tych, którzy odeszli oraz tych, co zostają. Twórcy szukali tradycji lamentowania. Nie tylko tradycji prawdziwego, ludzkiego płaczu towarzyszącego pogrzebowi bliskiej osoby, ale płaczu muzycznego, najgłębszej emocji zawartej w muzycznej strukturze. Badania skoncentrowały się wokół grecko-albańskich śpiewów polifonicznych. Warstwę literacką stanowi opowieść o Gilgameszu, historia nieudanej inicjacji w życie wieczne, historia w jakimś sensie każdego z nas. Nie opowiada jednak losów dawnego króla. Opowiada o pewnym żalu. Gilgamesz w tej opowieści to jedynie pretekst do refleksji nad życiem i umieraniem.

The preparation of Chronicles was preceded by an exploration of a truly unique music, music combining two worlds: the world of those who are gone and those who have remained. The artists were looking for a tradition of lamenting; not only the tradition of a real human cry that accompanies funerals of our loved ones, but also the tradition of a ‘musical cry’, the deepest emotion contained in a musical structure. They focused their research on the Greek and Albanian polyphonic chants. The literary substance of the performance is the tale of Gilgamesh, a story of a failed initiation into eternal life, a story which is in a way a story about all of us. However, it is not a tale of an ancient king. It is a tale of a grief. Gilgamesh is only a pretext for reflections about life and death.