INSTALACJE TANECZNE

PREZENTACJE TAŃCA WSPÓŁCZESNEGO

Na program wieczoru złożą się 2 mini-spektakle w wykonaniu Niezależnej Manufaktury Tanecznej 1. Istota kobiety zaczerpnięta z abstrakcji 2. Instalacje

reżyser i choreograf: Ewa Staroń śpiew: Dasza Gapisz tańczą: Ewa Staroń, Monika Rostecka, Lucyna Piwowarska-Dmytrów, Ania Gawlik, Paulina Jóźwin, Magdalena Młodzianowska, Marta Brendel, Joanna Skruszewicz, Aleksandra Piwowarczyk, Alina Misztur

Grupa pracuje od 2001 roku. W tym czasie przygotowała 6 projektów: Trzy krople myśli, W podróży, Olśnienie (spektakl plenerowy), O kobietach inaczej, Ruch Teatrem Wyzwolić, Kolory moich snów.

Twórczość grupy najlepiej określić działaniami multimedialnymi, w swojej pracy artyści wykorzystują współczesne formy ruchu, stosują różne techniki – od tańca współczesnego, poprzez ruch pantomimiczny, muzykę mechaniczną, na żywo, śpiew oraz słowo mówione. W spektaklach, które czasami są także zdarzeniami happeningowymi, będącymi collage’m różnych form sztuki, wykorzystywane są np. obrazy, filmy, czy rzeźby. Na swoim koncie zespół ma już prezentacje wielu miastach Polski, a także w Niemczech (Festiwal Teatrów Offowych - Brema i Frankfurt). W tym roku zespół został nagrodzony I nagrodą Konfrontacji Teatralnych w Bydgoszczy

'Wykreować Teatr Tańca... Odsłonić swoje wnętrze... Opowiedzieć, czym jest dla mnie ruch. Określić jego ekspresję, złożoność wymiar. Uniwersalność przekazu. Bliskość ludzkich relacji. Nadawanie znaczeń. Zadanie wydawałoby się przekraczające możliwości jednostki, a podejmę się z przyjemnością, niecierpliwie i z zaciekawieniem realizacji tego jakże skomplikowanego w swej strukturze przedsięwzięcia. Praca bowiem, stanowi dla mnie właśnie uporczywe i konsekwentne spełnianie powstałych w wyobraźni projektów. Ów aspekt nadaje moim działaniom sensu i wiarygodności. Mój Teatr tworzą ludzie... Zarówno mali, jeszcze życiowo nieporadni, lecz obdarzeni niezrównaną fantazją i możliwościami. Naturalni, ufni, spontaniczni... Stanowiący doskonałe tworzywo dla pedagoga tańca. Niezdyscyplinowani, trudni do ogarnięcia myślą czy słowem, ale praca z nimi to prawdziwe źródło inspiracji i zawodowej satysfakcji.' I dorośli, z ich bogactwem wewnętrznego świata, doświadczeniem, przeżyciami... Nieufni, skrępowani częstokroć konwenansami, ograniczeni życiową rolą, którą zmuszeni są pełnić. Niesamowicie ekspresywni, choć trudno do nich dotrzeć. Wyzwoleni, stanowiący strumień inspiracji. Zaskakują, nadając relacjom międzyosobowym ponadczasowego wymiaru. W moim Teatrze nie istnieją granice... Brak w nim kategorii czasu, przydatności, użyteczności, skończoności. Nie mają dla mnie znaczenia wiek, status ekonomiczny, płeć, czy kolor skóry, gdyż podejmowanie w ramach tworzenia Teatru działania mają charakter otwarty i nie podlegają jakiegokolwiek rodzaju ograniczeniom. Opisana relacja jest zatem w swej istocie żywa i nosi znamiona prawdziwego przeżycia, gdzie komunikacja pomiędzy twórcami stanowi dialog, a podmiotowość jest wartością... Mój Teatr jest wymianą... Energii ludzkiej. Kosmicznej. Króluje w nim duch – nie materia... Umysł... Emocje... Osoby...' – Ewa Staroń