Recital skrzypcowo-fortepianowy

Podczas grudniowego koncertu w „Salonie romantycznym” Muzeum Pana Tadeusza zabrzmią dwie sonaty skrzypcowe – Ludwiga van Beethovena i Johannesa Brahmsa – oraz piękna Legenda Henryka Wieniawskiego.

Bilety: 30 zł, liczba biletów ograniczona, miejsca nienumerowane (bilety dostępne online oraz w kasach muzeum). https://bilety.ossolineum.pl/nienumerowane.html?id=132642&identyfikator=333ec4bbae0508edf2a530e054b56223&d=5

Artyści: Bartłomiej Fraś / skrzypce Gabriela Stanisz / fortepian

„Legenda” op. 17 Henryka Wieniawskiego to kompozycja pełna ekspresji i melancholii, ukończona w 1859 roku. Autor napisał ją pod wpływem uczucia do Izabeli Hampton, córki londyńskich arystokratów. Ojciec Izabeli, sir Tomasz Hampton, niechętnie zapatrywał się na starania Wieniawskiego o jej rękę. Zgodził się na małżeństwo córki z polskim skrzypkiem, kiedy Wieniawski zobowiązał się znaleźć stałą posadę oraz zapewnić Izabeli polisę ubezpieczeniową. Niektóre źródła przekazują jednak, że sir Tomasz zaakceptował artystę po tym, jak wysłuchał „Legendę”. W „Tygodniku Ilustrowanym” w roku śmierci Wieniawskiego (1880) napisano, że ojciec Izabeli miał po koncercie powiedzieć: „Jestem przekonany, że goręcej nie umiałby nikt pokochać mej córki”.

Podczas recitalu w Muzeum Pana Tadeusza zabrzmi także VI „Sonata A-dur” op. 30 Ludwiga van Beethovena. Kompozytor tworzył trzy sonaty skrzypcowe zebrane w opus 30 (A-dur, c-moll i G-dur) między 1801 a 1802 rokiem w Heiligenstadt – mieście, w którym zmagał się z utratą słuchu. Mniej więcej w tym samym czasie Beethoven napisał swój słynny „Testament heiligenstadzki”, w którym opisał swoje przeżycia związane z postępującą głuchotą. Jego sonaty skrzypcowe charakteryzuje płynne przenikanie się linii melodycznej i akompaniamentu, co ówcześnie stanowiło zapowiedź estetyki romantycznej.

Natomiast trzeci utwór, który usłyszymy podczas grudniowego koncertu, to III „Sonata d-moll” op. 108 – ostatnia sonata skrzypcowa skomponowana przez Johannesa Brahmsa. Twórca pisał ją w latach 1886-1888, a zadedykował swojemu przyjacielowi Hansowi von Bülowi, niemieckiemu kompozytorowi i pianiście. Po raz pierwszy sonatę wykonał węgierski skrzypek Jenő Hubay w Budapeszcie w 1888 roku, przy fortepianie towarzyszył mu sam Brahms.